[بهمنیار]

نه به هیچ رو نگرم قهرمان بازی نیست من هم نگفتم که برویم در خیابان ها راهپیمایی کنیم - هنوز به عنوان آرزو باید به این نگاه کنیم. ولی اعلان وجود یک بخش مهم از کار است
ولی بالاخره روزی باید شعاری بر دیواری نوشته شود.
امنیت بسیار مهم است ولی خوب که چی تا آخر عمر همین طور باید بمانیم ؟
گویا ایران آرام آرام به سوی تحول می رود و اگر پیش از رسیدن به نقطه تحول نتوانیم اثبات کنیم هستیم و می توانیم گروهی کاری را انجام دهیم (که البته هماهنگی اش در صحنه مجازی انجام می شود و هیچ یک نیز هم دیگر را نمی شناسیم و نیازی هم به شناختن هم نداریم) بدون شک در آینده نیز موثر نخواهیم بود و باز هم در ایران جایی برای ما نیست. چون مشارکتی نداشته ایم.
نیازی هم به کار ریسک دار و خطرناکی نیست در کوهستان می توانیم شعار بنویسیم. در شهر هم در جاهایی که دوربین نیست و خلوت و نیمه شب و . . .
و چون بیخدایی یک جهان بینی آزادی فردگرایانه نیست بلکه یک نیروی اجتماعی مثبت است که باید سرچشمه و منشا تغییرات اجتماعی باشد. به نظرم من این کار باید هر چه زودتر انجام گیرد باید تنها کمپین اعلام شود و درباره آن تبلیغ کنیم