[sonixax]

نه؛
شما باید مدنظر داشته باشید که مردم اگرچه باید برای خطاهای خویش تاوان بدهند، اما وقتی اراده‌ی فردی در برابر اراده‌ی جمعی و سرکوبِ دولتی خون‌آشام و تا دندان مسلح، همچون قطره‌ای میانِ سیل ناپیدا می‌شود، نمی‌توان کسی را سزاوار تاوان دادن برای خطاهای مردم‌اش دانست.
حقوق انسانی و اخلاقی افراد هم را نمی‌توان با این چیزها به سادگی نادیده گرفت، اینان خون‌شان رنگی‌تر نیست، ولی برای هرکس به هر طریقی که می‌توان باید کوشید تا به حقوق انسانیِ خویش برسد؛ نه اینکه «میخواست دنبالِ کروبی و موسوی و آرمان‌های عمام راه نیوفتد!؟»!

یک فرد در برابر یک حکومت تقریبن ناتوانه. ولی یک جامعه خیر.
مادامی که عضوی از جامعه باشید باید در تاوان دادن در برابر خطاهای اون جامعه هم شریک باشید.
مسلح بودن جمهوری اسلامی و ... هم بیشتر بهانه است. مردم ایران یک هزارم بلکه یک صد هزارم بهایی که سوریه ای ها داده اند برای مبارزه با اسد را در جریانی که میتوانست منجر به ساقط شدن حکومت شود پرداخت نکردند و به توسط به بهانه هایی اینچنینی رفتند داخل خانه هایشان و بعدش هم دنباله رو این شارلاتاخ آخری شدند.
این داستان حکومت سرکوب میکند و مسلح است و اینها از نظر من بی ارزش ترین بهانه ایست که میتوان به آن رجوع کرد برای نشان دادن محق بودن عقبگرد مردم.
ترسو بودن جامعه ایرانی بر هیچ کسی امروزه پوشیده نیست و ترسو پاداشی جز این نخواهد داشت! یکی اسیر ، یکی تبعید ، یکی زندانی و ...