[فیلیپ]

تا جایی که روشن است، نیازی به اثبات ذهن برای یک برنامه کامپیوتری نمی‌رود.

همانگونه که همه جانداران زنده و حیوانات ذهن دارند، یک برنامه کامپیوتری نیز ذهن خود را خواهد داشت.


در جاندار زنده، مغز از نورون و یاخته‌های عصبی ساخته شده که با یکدیگر پالس‌های الکترونیکی
رد و بدل می‌کنند، در کامپیوتر از ترانزیستور و بردهای الکترونیکی که همان پالس‌های الکترونیکی را رد و بدل می‌کنند.

سوپرکامپیوتر‌های امروز به اندازه یک موش می‌توانند باهوش باشند و ذهنیتی همان اندازه ساده خواهند داشت:

اینچیزی که مدنظر شماست، پردازنده است، نه ذهن.
ذهن چیزیست که طبق تجربه های درون-بینی (introspective) تعریف میشود: نهادی که ویژگی آگاهی(consciousness)، خود-آگاهی(self-consciousness)، انتخاب و احساس (sensation) را داشته باشد. حالا مشکل اینجاست که تمامی پردازنده های شناخته شده (چه بخواهند الکترونیکی باشند چه بیولوژیکی) نه تنها (به ظاهر) این ویژگی ها را ندارند، بلکه داشتن این ویژگی توسط آنها، برایمان بی معنا است. برای نمونه میدانیم که یک کامپیوتر، قادر به رد و بدل کردن اطلاعات (با سرعت X) است، اما آیا خواهید گفت که این کامپیوتر اطلاعتش را می فهمد یا اینکه از وجود خود آگاه است؟