[مرگ بر اسرائیل]

من کنگفو کار میکنم و خیلی کارهای دیگه.
کون خودم رو پاره میکنم بخاطر قدرت.
اما جایی که چیزی نداره واسم، بقول معروف دیگی که واسه من نمیجوشه، هیچ فشاری به خودم نمیارم.
فشار روانی باشه بتونم خب تف میکنم!!
زیاد هم جدی نیست که خداییش!
چی میشه مثلا؟ خودکشی میکنید؟
بابا بذارید یخورده فحش بدیم تخلیه شیم خب.
این البته درواقع همون فلسفه ای هست که شما هم درموردش صحبت میکنید! ولی خب چکار کنیم که شماها کمتر مرد هستید کمتر شجاعت و صراحت دارید، جور دیگه با هزار جور حقه و دروغ و فریب میگید که خودتون رو تبرئه کنید.
ولی من ترسی از کسی ندارم طوری زندگی میکنم که به کسی نیازی ندارم؛ واسه همین خیالی نیست همینطوری حال میکنم که بگم من همین هستم که هستم، نه شرمی نه ترسی، و شما هم همین هستید، تازه درواقع خیلی هم بدتر. البته اگر من واقعا بد باشم اصلا!! خودم که فکر نمیکنم بد باشم.

ولی این تف کردن رو بحساب تحمل نداشتن و ضعیف بودن نذارید.
این تف کردن بخاطر اینه که نگه داشتنش بنظرم سودی نداره و هزینه هرچقدر هم که کم باشه بهتره نباشه. واسه دیگران هم خیلی خطری نداره خب. بعدم خودشون که جنسشون بدرد همون تف کردن میخوره

یجا باشه مجبور باشم تف نمیکنم.
یجا باشه واسم سودی داشته باشه، به طرف احترام هم میذارم.
اما خودم رو قوی و قوی تر میکنم، اون خشم و فشار رو تبدیل به انگیزه و نیرو میکنم برای قویتر شدن و آماده شدن برای نبرد خونین.
هرچند من جنگ طلب نیستم، ولی جنگ رو ماهیت زندگی و غیرقابل پیشبینی و جلوگیری تضمینی دیدم.
پس باید آماده بود براش.