[onali]

اینگونه که شما عنوان میکنید ، هیچ اختلافی بین کودکان بی سرپرست و کودکانی که زیر دست پدر و مادر خود بزرگ میشوند نیست.چه بسا کودکان گروه اول خوشبخت تر هم باشند چون مجبور نیستد پایبند نهادی باشند که سرتاپایش غلط ست.

لابد پست های قبلی بنده رو نخوندید...بی سرپرست نه ولی مادامی که کسانی باشند که این نیاز ها رو رفع کنن (چه در شکل و شمایل ی پدر مادر یا دوست یا رهبریا...) خیرتفاوتی نیس چه بسا ممکنه توجه بیشتری رو هم دریافت کنن

ببینید اینجا دو مسئله جدا رو باهم اوردید: 1-چرا داریم و شما باید ثابت کنید ولی همینو بگم که بچه ای که بی پدر ومادر و بدون اطلاع از وجود چنین رابطه های بزرگ میشه هیچ وقت نمیپرسه من این نیازمو کجا تامین کنم.کس شرهاییم که تو فیلما میبینین یا تو دنیای واقعی ی مشت شعره یا برای جلب توجه یا واقعا برای رفع نیاز عاطفی....ولی این نیاز هالزوما نیاز به یک پدر نیس..نیاز به یک حامیه...ی دوس...این بچه هایی که موقع از دست دادن پدرو مادرشون بقیه هم اونها رو به حال خودشون رها میکنن دچار این مشکل میشن.وگرنه اونایی که از ابتدا یا "حتی" بعدها تحت سرپرستی قرار میگیرن چنین مشکلاتی ندارن...این نشون میده که این نیاز به اصل و نسب و این حرفا ربطی نداره