[مزدك بامداد]

جناب مزدک ملاک این استدلال بودن اختیار است.

جایی در قران نیامده است که آدمی آزادی ١۰۰% گزینش و شایندگی اَوَست دارد.
فزون بر این، همان سازوکار گزینش را هم کسی نیافریده است جز همان خدا.
همچنان که گفتیم، همه چیز از خدا آمده است و بر این پایه پاسخگوی همه
چیز و همه ی کاستی ها هم خودش است. نکته ی دیگر انیکه اگر آدمی
ازادی گزینش راستین داشت، خدا باید نمیدانست که گزینش پسین ما چیست!
از آنجا که او میداند من فردا چه گزینشی خواهم نمود، گزینش من نمیتواند
آزاد بوده باشد و درست هم همین است، چون خودش این مکانیسم را در
ما آفریده است و ما چیزی که براستی از خودمان باشد، نداریم.
این یکی از بزرگترین گرفتاری های دین است، برای نمونه، خدا میدانست
که شیطان از فرمان وی سرپیچی خواهد کرد و شیطان را هم خود خدا
چنین آفرید که از فرمان او سرپیچی نماید. اگر میدانست که او سرپیچی
خواهد کرد، و جهان را دچار رنج خواهد نمود، چرا او را آفرید و اگر او را
جوری می افرید که سرپیچی نمی کرد، امروزه آدمیان در رنج نبودند.
پس اینجا باز بار رنجها و کاستی ها بر دوش خداست که دانسته و
خواسته، چنین نمایشی را که از آغاز تا پایانش برای او دانسته است،
براه انداخت. اگر هم بگویید که نمیدانست، پس از جایگاه خدایی فرو میافتد
چون یک ویژگی سرشتین و جدایی ناپذیر خدا، هروَسپ‌دانا (Allwissend/omniscient) بودن او میباشد.
•
پارسیگر