[کوشا]

خب خردگرا منبعش را عقل میداند و اگر سخنی را منطقی بداند قبول میکند اما یک دیندار بطور کلی دینش را منطقی میداند براساس چی؟ احساس! چون اگر ملاکش منطق بود خود را اول خردگرا میدانست اما هیچ دیندار واقعیی دنبال استدلال نمیگردد اصلا مبنای دین استدلال نیست. یک مثالی در تاپیک دیگر زدم در مورد ماجرای افول آدم و حوا شما اگر کتب ادیان ابراهیمی را بررسی کنید استدلالی از خدا نمیشنوید فقط میگوید این کار رو نکن چون من میگم! اصلا ایمان یعنی همین وگرنه واژه ای به نام ایمان اختراع نمیشد.

کدام عقل؟ کدام منطق؟
ما هزار نوع منطق که نداریم، اگر به قول شما دیندار دین خود را منطقی بداند و بتواند از منطق که علمی واحد و جهانی است پشتیبانی لازم را تهیه کند دیگر کار خلاص است و او این حق را دارد که به راه خود ادامه دهد.
اتفاقا این ناباور است که قادر نیست حتی یک قضیه عقلی و دلیل منطقی بر باور خویش ارائه کند و همه پشتوانه او بر اساس هوا و هوس و یکسری تخمین ها و احتمالات بی پایه و اساس است.
اگر خداوند اطاعت از دستورات خویش را لازم می داند در مرحله قبل، دعوت به تعقل می کند و یا دلیل لازم را ارائه می کند؛ ما کنا معذبین حتی نبعث رسولا (تا پیامبری ارسال نکنیم کسی را عذاب نخواهیم کرد)
ایمان در مقابل عقل نیست بلکه نتیجه و ملزوم عقل است و الا هرهری بودن و باری به هر جهت رفتار کردن نیاز به پشتیبانی عقل ندارد.