[Alice]

در گفتار همه است ها را میتوان ه کرد! نادرستی نمیسازد. جایی کژدریابی نمیسازد.

نه درست نیست. شوربختانه امروز در زبان گفتاری کنون فرزافت (Present Perfect) رو به فراموشی
می‌رود و این کار شما کمک شایانی به این فرایند می‌کند. پسوندهای «ام، ای، است، ایم، اید، اند» را
نباید از بافتار گزاره زدود و آن را کژساخت کرد. چرا که این پسوندها به ساخت کارواژه گره خورده‌اند و
یکی از ستون‌های زمان گذشته را در زبان پارسی فرامیسازند. برای نمونه:

I have played football many times = من بسیار فوتبال بازی کرده ؟!
You have lost your child = تو فرزندت را گم کرده ؟!
He has watched TV = او تلویزیون تماشا کرده ؟!

پس می‌بینید که همیشه نمی‌توان این کار را انجام داد! در زبان گفتار هم کنون فرزافت نداریم و این
از کاستی‌های زبان گفتاری به نوشتاری است:

I played football many times = من خیلی فوتبال بازی کردم = I have played football many times

اولی با کوشش و یکپارچگی و خودباوری این مردم کوشا هنوز خیلی از گویش های راستین مانده است.
آنچه من خودم دیده ام این است که گویش ها در کردستان و گیلان و مازندران و گرگان هنوز دلچسب و شیرین است

من کمابیش در بیشتر سرزمین‌های ایرانشهر، بویژه شمال ایران، مازندران و گیلان بوده‌ام و به زبان مازندرانی و
گیلانی آشنایی خوبی دارم، کوردی و تورکی را هم دست و پا شکسته می‌دانم! در این میان زبان گیلانی بیش
از هرچیز به زبان پارسی نزدیکتر است و آن‌جا از واژه‌های کهن‌تری هم که ریشه تاریخی دارند بسیار سود می‌برند.