[Mehrbod]

خوب اگر زبان گفتاری واحدی داشته باشیم چی؟
مثلا:



چهارمی:))

نوشتاری یکسانی که هماکنون داریم, همینی که من دارم روی آن مینویسیم.

گفتاری ولی نباید یکسان باشد, زیرا نوشتار چیزی است از بیخ و بن برای همسخنی و هماندیشی با دیگران, هنگامیکه زبان گفتاریک برای اندیشیدن هم به کار میرود.

پس بگونه‌ای ما سه زبان داریم, زبان اندیشه, زبان گفتار و سرانجام زبان نوشتار.

زینه‌یِ استانداردی اینها نیز روندی رژگین دارد, زبان اندیشه سراپا اَریخت (amorphous) است و نمیخواهد در هیچ بندی فرورود, زبان گفتار ساختارمند
است, ولی تنها و تنها تا اندازه‌ای که کار اتان را راه بیاندازد و نه بیشتر (در گذشته بسیار بیشتر ساختارمند بوده) زبان نوشتار هر آینه از همه
ساختارمند و دستورمند تر است, زیرا کارکرد آن رسانیدن یک پیام به مغز دیگران و گرفتن پاسخ درخور در بستری هنباز و از پیش پذیرفته است.

روشنه در sms یا fb نیازی به کاربرد این شیوه‌یِ نگارش نیست, ولی در سخنگاهی مانند اینجا بایستی از آن پیروی کرد تا راه هماندیشی و گفتگو هموار باشد.


پارسیگر