[Unknown]

اینکه شما کسی را با همه‌یِ یاد و ویر[SUP][aname=rpae9e3][[/aname][anchor=pae9e3]1][/anchor][/SUP] اش بتاگید[SUP][aname=rpa64a9][[/aname][anchor=pa64a9]2][/anchor][/SUP] (همتا{گ}) تنها مایه‌یِ این میشود که یک رونوشت[SUP][aname=rpa993f][[/aname][anchor=pa993f]3][/anchor][/SUP] از
او گرفته باشید, این رونوشت یک کیستی جداگانه‌ای دارد, گرچه بسیار نزدیک به کیستیِ تاگیده‌یِ خویش باشد.

من نکته‌یِ نمونه را نمیگیرم.

میتواند باشد, ولی سودی برای خودِ شمای زنده ندارد, برای ژنهایتان دارد!

پرسش اینست که آیا ما باید برای رفاه کلونها به اندازه نسخه اصلی اهمیت قائل باشیم؟ تنها تفاوت نسخه اصلی با کلونها، پیوستگی است، که آنهم چیزی را ثابت نمی کند. چنانچه آن دیدگاهی که در پست آغازین مطرح شد درست باشد، ما چه دلیلی برای آینده نگری داریم، جز پیروی کورکورانه از یک غریزه یا توهم؟ چرا که برای مرگ، نیازی به قطع جسم پینه ای یا تله پورت و ... نداریم، هر لحظه ما نیست می شویم، و شخص جدیدی پدید می آید که چون حافظه شخص قبلی را دارد، خودش را او می داند، پس نتیجه می گیرد که زنده مانده!