[Soheil]

البته من بین ناسزاگویی به دیگران در حضور خودشون و ناسزاگویی وقتی شخص مورد نظر حاضر نیست تفاوت میزارم.
وقتی ما به شخصی که در مقابلمون هست مستقیما ناسزا میگیم در واقع به جز تخلیه خشم و ناکامی هدفمون حداقل رسوندن آزار روانی به شخص هست در صورتی که در مورد دوم معمولا ناسزا با هدف تخلیه خشم صورت میگیره و گاهی حتی مخاطبش میتونند اشیا هم باشند! :)

این سخن رو من قبل از این از کسی نشنیده بودم.
اگه اشتباه نکنم یاس در یکی از ترانه هاش از اینکه مردم ایران عادت دارند جلوی طرف قربون صدقه برن و پشت سر ببندن به فحش و ناسزا، انتقاد کرده بود. آیا این حرف شما کار این افراد رو تایید میکنه یا چی؟ شما فکر میکنی این رفتار دورویی نیست و در واقع یجور تخلیه خشم هست؟ به بیان دیگر این ناسزاها از ته دل و از نفرت نیست؟ کلا تشریح کنید..