[folaani]

من مشاهده خودم رو دخیل نمیکنم . عکس العمل جامعه رو در مواقع بحرانی میبینم .

عکس العمل جامعه مثل آمار خام میمونه.
قرار نیست همینطور هرطور خواستید تفسیرش کنید.
انسانها میتونن به هزار و یک دلیل بطور جمعی عمل و همکاری کنن، اما دلیلش ایثار و حفظ نسل نباشه.

پیشتر هم گفتم شما اینطوری هستید ، دلیل نمیشه همه این طوری باشند .
از شما بی پول تر و در شرایط بدتر هستند که چندین بچه دارند به جای یه دونه .

این چی بود؟
مثلا جواب و استدلال؟
اینکه مردم چه کاری میکنن که دلیل و اثبات اینطور چیزها نمیشه
اگر دلیل روشن و محکمی داشت، بجای اینکه به اینکه دیگران چه کردن و میکنن متوسل بشید میتونستید اون دلایل رو ذکر کنید.
بنده جایی نگفتم که همه اینطور هستن!
گفتم؟
گفتم دلیل منطقی/عقلانی بیارید که چرا باید غیر از این بود.
چرا باید بخاطر حفظ نسل یا لذت محدود بچه داشتن و بزرگ کردن، این همه هزینه رو متحمل بشم؟ مگه نشم چی میشه؟ چه بلایی سرم میاد؟

پس میرسیم به همون منافع جمع باز ! چیزی که پیشتر هم گفتم . ولی مشا همه چیز رو در سود شخصی دارید میبینید و میسنجید .

منافع جمع در واقع بر اساس منافع تک تک افراد.
اگر افراد خودشون سود شخصی نداشته باشن، متن بازی هم به این وسعت و موفقیت شکل نمیگیره.
منشاء اصلی باز همون سود شخصی است.
نه اینکه این همه آدم فداکار داریم که اومدن بخاطر دیگران مفتی بیل بزنن!

شما مدعی هستید که دلیلی براش نیست و بار اثبات مدعا هم به دوش مدعی هستش .

پس چطور وقتی بی خدایان میگن خدایی وجود نداره، میگن ما نباید وجود خدا رو اثبات کنیم بلکه کسانی که مدعی هستن خدا وجود داره باید ثابتش کنن.
چطور میگن عدم وجود خدا قابل اثبات نیست.
و احتمالا میگن ابطال ناپذیره.

فرض بر عدم وجود یعنی همین.
کسی که ادعا میکنه چیزی وجود نداره نیست که باید عدم وجودش رو ثابت کنه.
بلکه اونایی که میگن وجود داره باید وجودش رو ثابت کنن.

تقدم و تاخر مطرح کردن ادعاها از هر سو، تغییری در این قضیه نمیده.
مثلا اگر تاحالا کسی ادعا نکرده بود که خدا وجود داره، بعد برای اولین بار کسی میامد میگفت من وجود خدا رو قبول ندارم چون دلیلی براش نیست، کسی نمیتونست بگه اگر راست میگی عدم وجود خدا رو ثابت کن!

درواقع اون طرف هم ادعا نکرده که خدایی وجود نداره، بلکه میگه وجودش ثابت نشده و تازمانیکه ثابت نشده باید فرض رو بر عدم وجودش گذاشت.

درمورد بحث منافع شخصی هم خب منم همینو میگم.
منافع شخصی که بدیهی است و هرکس این حس منفعت طلبی و دفع ضرر از شخص خودش رو داره، هرکسی احساسات بنیادین رنج و لذت یا جاذبه و دافعه رو داره. پس شکی نیست که معیار منفعت شخصی وجود داره.
اما کسی که میگه معیار دیگری غیر از این وجود داره، باید ثابتش کنه. چون واقعا ثابت شده نیست.
حرف منم این نیست که معیار دیگری وجود نداره، عنوان تاپیک رو هم سوالی انتخاب کردم، بلکه میگم وجود معیار دیگری با دلایل عقلانی روشن و محکم ثابت نشده.
شما اگر میتونید وجودش رو ثابت کنید.
اگر نمیتونید که بنده هم قادر به اثبات عدم وجودش نیستم.
اما فکر میکنم این وسط عاقلانه است که چیزی رو که قادر به اثبات وجودش نیستیم همینطوری موجود فرض نکنیم.
غیر از اینه؟
واسه من مهم نیست شما حرف منو قبول کنی یا نکنی، ولی حق نداری ناتوانی خودت در اثبات رو پنهان کنی و اون رو با انداختن وظیفهء اثبات عدم وجود به گردن من عوض کنی.
شما قبول نمیکنی نکن. منم قبول نمیکنم. درواقع من نگفتم که چیزی رو قبول کن، جز همون اصل منطقی فرض بر عدم وجود. ولی این شما هستی که ادعا میکنی چیزی وجود داره، پس اگر میخوای مخاطب هم قبول کنه و از نظر شخصی شما فراتر باشه، باید ثابتش کنی، وگرنه که هیچ، دیگه مسخرس که به مخاطب بگی شما باید عدم وجودش رو ثابت کنی!! یعنی اگر من نتونم عدم وجودش رو ثابت کنم اونوقت معلوم میشه که نظر شما درسته یا باید فرض رو بر وجودش بذاریم؟!

این شمایید که باید عینک بدبینی رو بردارید و از نو به جهانی که درش زندگی میکنید نگاه کنید .
آی نفت رو هدر میدیم آی طبیعت رو میترکونیم و ... سخن طرفداران دوزاری محیط زیسته که جلوتر از نوک دماغشون رو نمیبینند .

اینم که همش شعار و حرفهای صدمن یک غاز.
درکل مغلطه.
خودتون باید بدونید.
چون خالی از هرگونه استدلال و سند واقعی است.
بنده واسه شما قیاس کردم و دلایل و شواهد واقعی آوردم، بعد پاسخ شما اینا بود.
شما میگی بشر میره فضا و خوشبخت میشه، من میگم چرا نقد رو ول کنیم و نسیه رو بچسبیم، چرا این کرهء زمین ارزشمند با این همه منابع و راحتی و فرصتها رو از دست بدیم و بعد به فکر آینده ای و فرضیه هایی باشیم که معلوم نیست تا چه حد عملی بشن یا نشن. قاعدتا به انجام رسوندن هرکاری در همین کرهء زمین خودمون که همه چیز مهیاست باید خیلی راحتتر و شدنی تر باشه تا فضا با اون ابعاد و فواصل و محدودیت ها و خطرات و ناشناخته ها و هزینه های نجومی. الان هم علم و فناوری ما روی زمین و برای زمین بقدر کافی هست و باهاش تطابق داره، اگر نتونیم اینجا غلطی بکنیم و عرضهء به سعادت رسوندن انسان و حفظ خونهء به این عالی ای رو داشته باشیم، چرا باید روی این فرضیه های بلندپروازانه حساب کنیم؟

از اونجایی که روانشناسی اصولن علم نیست و روان اصلن معنی نمیده برای من این حرف قابل قبول نیست . خیلی راحت میشه با مواد شیمیایی عملکرد مغز شما رو مختل کرد یا زیاد کرد ، یا کم کرد یا شما رو افسرده کرد یا خوشحال کرد .
همه چیز مادیه ، فرامادی ای در کار نیست .

ببخشیدا روانشناسی هم بر اساس فراماده نیست.
یعنی هر روانشناسی معتقد به فراماده است؟
و اینکه واقعا وجود داره و موثره فکر میکنم روشن باشه.
خب علم نباشه. یعنی شما به این خاطر میگی که هرچی روانشناسی میگه اشتباهه و دیده نمیشه؟
بیماریهای روانی، عکس العمل های روانی.
اصلا مهم نیست منشاء اونا چیه. خود روانشناسی هم فکر نمیکنم ادعای قاطعی در این مورد داشته باشه.
مسئله اینه که بهرحال این چیزها آزمایش شدن، براشون دارو هست، نمونه هاشون دیده میشه، و میشه باهاشون در خیلی موارد پیشبینی های آماری درستی انجام داد. نه اینکه مطلق باشه، نه اینکه لزوما منشاء اون اثبات شده باشه، اما بهرحال روانشناسی وجود چنین چیزهایی رو نشون میده. اینکه انسانها بر اساس یکسری مکانیزمهایی رفتارهای خاصی رو در شرایط خاصی بروز میدن یا روی رفتارشون تاثیر میذاره؛ کم و بیش بصورت ناخودآگاه و خودکار. این میتونه دلایل ژنی و فرگشتیک داشته باشه. مکانیزمهای خودکار مغز و غریزهء ما. کی ادعا کرده که اینا لزوما منشاء فرامادی دارن؟!

روانشناسی علم نباشه. خب نباشه.
پس چرا دنیا اینقدر روش کار میکنه و تخصص و دورهء تحصیلی داره و استفاده میشه؟
بحث این نیست که ماهیتش چیه یا اسمش چیه و در حوزهء علم هست یا نیست.
بحث اینه که بهرحال کاربرد و اثر داره.
یعنی شما میگی همهء اینا کشک؟
کلا بندازن دور؟