[sonixax]

فداکاری با زندگی جمعی تفاوت میکنه.
زندگی جمعی بیشتر بر اساس منافع مشترک بوده.
وگرنه که اگر ذره ای ضعیف باشید در همین جمع بسیاری یا حتی اکثریت افراد شما رو استثمار میکنن.

نه اینطوری ها هم نیست .
تازه همون استثمار کنندگان هم وقتی بحث منافع جمعی پیش میاد همکاری میکنند و از خود گذشتگی نشون میدند .

خب فرضا که اینطور. الان که ما خرمون از پل گذشته دیگه چه دلیل عقلانی داره که ما هم خودمون رو برای دیگران فدا کنیم؟ اگر نکنیم چی میشه مثلا؟ نسلهای بعدی نابود میشه؟ خب این مسئله چرا باید برای ما مهم باشه؟

برای شما شاید مهم نباشه ولی برای بقیه مهمه . این شمایید که بقای نسل و ژنتون اهمیت نمیدید . بقیه میدهند .
در صورتی که ما تمام زیرساختار اخلاقیات رو از بین ببریم جامعمون رو از بین بردیم . این یک چیز بدیهی هستش .
سوال اینجاست که چرا ما باید دانسته کاری بکنیم که به نفع نسل و ژنمون نیست ؟

بعدم واقعا فکر نمیکنم تعداد این افراد فداکار زیاد باشه!!
بنظرم اکثریت نمیان چنین کارهایی بکنن.
اونایی هم که توی جنگ شرکت میکنن خیلی ها بخاطر اهداف دیگر یا اجبار و دفاع از خود و غیره است، نه اینکه بخاطر کل یک ملت/کشور و بخاطر افرادی که ندیدن و نمیشناسن جون خودشون رو در گمنامی فدا کنن.

چرا اکثریت همین گونه هستند . فقط در جامعه آی تی بنگرید به شمار اعضای جامعه متن باز .
کسی هم که در جنگ شرکت میکنه به خاطر جامعه و دفاع از نسلشه ! اگر طبق گفته شما به خاطر اجبار یا دفاع از خودش میبوده راهی کم خطر تر و کم هزینه تر هم هست ! فرار .

بعکس هم از دید مادی کوچکترین دلیلی هم وجود نداره که ما بخوایم به این مسئله اهمیت بدیم؛ حداقل در طولانی مدت.

چرا وجود نداره ؟ چون بهشت و جهنم و پری نیست ؟

بهرحال اگر اینطوری زندگی خود اون افراد با کیفیت تر باشه، منم ترجیح میدم جزو اونا باشم.
موضوع اینه!
دلیلی نداره خلافش عمل کنم.
چون نسل بعد از من که من نیست.
من بر اساس دیدگاه مادی، بعد از مرگ دیگر وجود نخواهم داشت.
یعنی این شعور و موجودی که رنج و لذت رو الان احساس میکنه، دیگر وجود نخواهد داشت.
چرا من باید رنج و لذتی رو که الان درک میکنم، و امکان قدرتمندتر شدن و عمر بیشتر خودم رو، فدای نسل های بعدی و زمانی که دیگه وجود ندارم که برام فرقی داشته باشه بکنم؟

شما این طوری فکر میکنید ، همه مثل شما فکر نمیکنند ، چون ساختار ژنتیکی همه با شما برابر نیست .
در نتیجه همان طور که بالاتر هم گفتم پس از مدتی نسل افرادی که مثل شما فکر میکنند منقرض میشه و به عکس نسل کسانی که علاقمند به حفظ نسل خودشون هستند باقی میمونه .

من بالاتر براتون توضیح دادم که فلسفه علم نیست ابزاره . اطلاعات غلط بهش بدی جواب غلط میگیری .
پس به این موضوع نباید از دید فلسفی اون هم با اطلاعات غلط نگاه کرد .

تضمینی در این وجود نداره.
از نظر محاسبات ریاضی و احتمالات، احتمال نابودی بشر بیشتره بنظرم.
تهدیدهای متعددی وجود دارن، مثل جنگ جهانی و سلاحهای کشتار جمعی، تروریسم، خطرات حاصل از مهندسی ژنتیک مثل ویروسهای تغییریافته خطرناک، و خیلی موارد دیگر مثل هوش مصنوعی که خودتان اشاره کردید.
اگر طبیعت میخواست چنین قمارهایی بکند، فقط کافی بود چند بار این کار را انجام دهد تا نسل یک موجود یا حتی کل حیات نابود شود یا به پسرفت و ضعف و صدمهء جبران ناپذیر بزرگی گرفتار گردد.

طبیعت بارها و بارها این کار رو کرده و کل حیات رو از روی زمین پاک کرده ، محاسبات ریاضی و احتمالات هم آینده رو با شرایط فعلی سنجیدند و نه با شرایط و تکنولوژیهای احتمالی آن زمان .
وقتی ما امروزه در جایگاهی هستیم که میتونیم بدون کشتار موجودات زنده گوشت تولید کنیم ، میتونیم تمامن سوخت فسیلی رو کنار بذاریم (که داریم همین کار رو هم میکنیم) ، میتونیم تمام گندهای عقب ترمون رو جمع کنیم و به احتمال خیلی زیاد بخشی از جمعیت رو در 100 سال آینده به خارج از زمین منتقل کنیم پس خیلی هم دورنمای تاریکی در انتظارمون نیست .

اینکه هنوز در مقیاس عمر حیات و آینده یک دوران بسیار کوچکی است. نمیتوان از آن نتیجه گیری برای بلندمدت کرد.
یک چیزی در کوتاه مدت بهتر شده، هزار چیز دیگر بدتر شده (برای کل حیات و کرهء زمین) و ریسک های متعدد بزرگتری ایجاد شده اند که اصلا معلوم نیست در طولانی مدت چه رخ دهد.
بشر در تاریخش هم نشان داده که در این زمینه اعتباری به او نیست. عمدا و غیرعمدا میتواند فاجعه های بزرگی ببار بیاورد.

ما داریم در مورد منفعت خودمون حرف میزنیم .
هوش زیاد تر ما به ضرر ما نبوده هرگز . در دراز مدت هم نخواهد بود . حتا اگر کار به جنگ هسته ای و میکروبی و نابودی 99% جمعیت زمین بکشه باز هم هوش زیاد ما به ضرر ما نیست چون در اون شرایط همون هوش شانس بقای 1% باقیمانده رو به شدت افزایش میده .

منظورم این بود که اینکه طبیعت در ما چه غرایزی گذاشته برای ما ملاک نیست.
طبیعی است که طبیعت غریزهء حفظ نسل را در ما گذاشته، ولی این برای ما ملاک نیست که حتما این کار را انجام دهیم. عقل و هوش ما دلایلی بر اساس منفعت شخصی خودمان میخواهند، و لاغیر.

خوب من هم توضیح دادم عقل و هوش ما فراتر از ژنهایمان عمل نمیکند .
اگر شما علاقه ای به بقای نسل ندارید این عقل شما نیست که داره با ژنها مقابله میکنه ! بلکه ژنهاتون هستند که مایل به این داستان نیستند و اتفاقن هوشتون هم همراستای همین مساله شده .
یعنی ما مساله رو اگر برعکس کنیم ، یعنی عقل شما بگه بچه دار شو ولی ژنتون مانعش باشه . احتمالن شما بچه دار نخواهید شد .
نتیجه گیری برای اینکه ببینید مایل به بقای نسل هستید یا نیستید هم الان خیلی زوده . ممکنه ساعت فیزیولوژی بدن شما در 80 سالگی یادش بیوفته که شما مایل به بقای نسل هستید و همون موقع به تلاش و تکاپو بیوفتید .