[sonixax]

اشتباه میکنید.به نظرم چندان کم نیستند.یعنی مردان زیادی نسبتِ به جمعیتِ مردان بوده‌اند که تاثیر درخوری در علم و دانش و کلا همه‌ی عرصه‌‌ها داشته‌اند.اما عده‌ی بسیار قلیلی از زنان نسبت به جمعیتِ کل بوده‌اند که چنین تاثیری را بتوان از آنها دید.
ما نشان دادیم که در یکصد سالِ اخیر زنان همه‌ی امکاناتی که مردان برای کسب دانش داشتند، داشته‌اند . مثلا همان جایزه‌ی نوبل که گفتم صرفا 113 سال است که اهدا میشود و از این سالها یکبار در یک اتفاق کاملا نادر به یک زن دو بار جایزه نوبل دادند.پس در یکصد سالِ اخیر تمام عرصه‌های دانش‌جویی برای زنان باز بوده اما آنها همچنان دلشان نخواسته واردش شوند.اصلا بیایید فرض کنیم که زنان مشکلاتِ بیشتری نسبت به مردان داشته‌اند.با این نمیتوان آمارِ بسیار اندکی زنانِ دانشمند را توجیه کرد.چنانکه مردانِ دانشمندِ زیادی بودند که به انواع موانع و مشکلات دچار بودند اما همچنان دانش را رها نکردند.مثلا جان لاک سالها از دستِ دستگاهِ سرکوبِ آواره این کشور و آن کشور بود و همیشه خود را ناشناخته نگه میداشت که مبادا او را بکشند. یا برونو که او را سوزاندند.اسپینوزا که او را تکفیر کرده و او با تهی‌دستی زندگی میکرد.یا همین آبل که بسیار فقیر بود، مریض بود، بارها حقش را خوردند و او را از رسیدن به جایگاهی که شایسته‌اش بود بازداشتند و بیست و شش سال بیشتر زندگی نکرد چنان خدماتی برای ریاضیات از خود برجا گذاشت که شما در هر شاخه‌ای از ریاضیات که میروید نامی از او هست. تمام تحقیق ها و دستاوردهایش را هم به خرج خودش و صرفا برای خدمت به دانش نشر میداد. خلاصه میخواهم بگویم زنان اگر هم مشکلاتی داشتند آنچنان نبوده که به هیچ جور نتوانند بر آنها فائق آیند و کاری ماندگار از خود برجای نگذارند.

چرا راه دور برویم ؟ استیون هاوکینگ ! کدام زنی اگر این شرایط را داشت دست از تحقیق و مطالعه بر نمیداشت ؟