[Reactor]

مورد دوم رو من خیلی دوست دارم، هم از خووندنشون لذت میبرم و هم از به کار بردنشون. تبعیض آمیز هم نیست.
در ادبیات قبل از انقلاب مورد دوم زیاد دیده میشه ولی بعد از انقلاب به خاطر سانسور متاسفانه ادبیات خیلی پاستوریزه شد و به خاطر همین اعتبارشو از دست داد، ادبیات داستانی ایران بعد از انقلاب ارتباطش رو با واقعیت زندگی در ایران از دست داده و بیشتر روایت زندگی هایی هست که توسط تریبون های رسمیِ حکومت اسلامی تبلیغ میشه.

مورد دوم چی داره که شما ازش لذت میبری؟
همین سوال رو از مهربد هم دارم.