[Russell]

در همان oxford هم روشن شد که پنداره‌یِ "وسوسه کردن" یا "to tempt" چم‌هایِ گوناگون دارد که یکی از آنها به کارِ زشت میرود, ما هم کوشیدیم از معنی‌هایِ کناری آن سود برده و
بگوییم "انگیختن احساسی دیگران برای انجام کار دلخواه (= وسوسه کردن)" نااخلاقی نیست و هتا معنی دیگرِ "وسوسه کردن" هم نباید بد باشد, زیر از ریشه در پیوند با "کوشیدن" است (همانگونه که to tempt ار ریشه از try و influence میاید):


Online Etymology Dictionary
early 13c., from Old French tempter (12c.), from Latin temptare "to feel, try out, attempt to influence, test." Related: Tempted; tempting in the sense of "inviting" is from 1590s.



این هم برای بار پنجم, ولی نه اکنون باز باید دو پست دیرتر بخوانیم که مهربد ریشه‌یِ واژه جعل میکند و انگ جاعل بودن بخوریم!

یکبار دیگر تکراز میکنم چه کردی:
قدم نخست معنی یک واژه که در تعریف شدیدا‌داری بار اخلاقیست را جعل و عوض کردی.
در قدم دوم آن واژه ساختگی را برای توجیه سخن کیلویی خودت پیرامون وضعیت اخلاقی استفاده کردی.
بعد هم هوچی گری کردی(برای بیش از 5 بار !!) بلکه این حلقه بالا آن وسطها گم شود.

سرانجام شما به ما پرخاش کردید که "وسوسه کردن آدم همسردار" نااخلاقی است یا نه؟

اگر آری, پس چرا نمیگویید چرا نااخلاقی است؟
اگر نه, پس بفرمایید بگویید نه تا اثبات پرخاش اتان (= اعتراض اتان) را بیاوریم.

پ.ن.
اخلاقیات اتان گویا به بخش "چرا" که میرسد بدجور وامیدهد (:

گویا باید اینجا آموزش دهیم که مدعی باید پاسهگو باشد.
ما علاقه به ادعاهای گزاف کیلویی نداریم،حالا چون خودت دوست‌داری ادعای گزاف کنی که ما میخواهی موظف نشان دهی که یک سخن کیلویی مثل خودت حتما باید بگوییم و بجای موضع شکاکانه ادعای کیلویی برایانیم !!

سفسته‌یِ پرداختن به سخنگو بجای سخن —> ارزش منطقی = 0.

گویا هر جا توان پاسخگویی کاملا ته میکشد سخن درباره بحث و باورها و نحوه رایانش و... میشود حمله شخصی !!