[folaani]

چرا باید زندگی رو یک مبارزه دید و این نوع دید و تفکر رو در زندگی اعمال کرد؟

خب چون مبارزه است.
توهم که نکردم که مبارزه است؛ عینا دیدم و لمس کردم، تجربه کردم، تحلیل کردم، و متوجه شدم که یک نبرد است.

مبارزه کنیم تا قدرتمند-متمایز بشیم؟

مبارزه کنیم بخاطر منافع/حقوق خودمون. چیزهایی که میخوایم.
برای زندگی آسوده تر. برای امنیت بیشتر. برای آرامش بیشتر. برای لذت بیشتر و رنج کمتر.
قدرت وسیله است نه هدف.
ولی ماهیت خود آدم هم با قدرتمند شدن تغییر میکنه و احساس شکوه و لذت بهش دست میده؛ شاید چون کاری رو که باید، به درستی انجام داده. یک نوع تسلط و شکوه درونی به آدم میده. آدم رشد میکنه.
بنابراین شاید هدف اصلی ما همون رشد و قدرتمند شدن باشه، و مشکلات درواقع ما رو مجبور به دنبال کردن این هدف میکنن.
منکه خودم گیج شدم!
خب واقعیت اینه که بدون قدرتهای اصیل و درونی انسان چیزی نیست جز یک موجود ضعیف. اگر هیچ مشکل خارجی هم نباشه، ولی چیز بیشتری هم نداره.

چه حسی داره این قدرتمند شدن و متمایز شدن وقتی در یک توافق دسته جمعی و انسانی اکثر مشکلات دیگه مشکلی نباشن که بخوایم باهاش مبارزه کنیم؟

در بالاتر توضیح دادم.
آدم پیش که میره کم کم متوجه میشه همین قدرت خودش تنها وسیله نیست. یک چیزی به آدم اضافه میشه در جریان تلاش برای کسب قدرت و قدرتمند که میشه.

مثل مسئله ی پول؟هرچه بیشترداشته باشیم ,برتریم و هر چه کمتر,پست تریم.

پول درحد امرار معاش کافیه.
ثروت یک قدرت دست اول و اصیل و درونی نیست.
من دنبال قدرتهای اصیل و درونی هستم.
مثلا دوست دارم یک استاد بزرگ کنگفو بشم.
دوست دارم قدرت ذهنی و دانش و خردم برتر باشه.
دوست دارم شجاع و جنگنده باشم.
اینا قدرتهای اصیل و درونی هستن، نه قدرتهای خارجی و غیرمستقیم و کمتر پایداری مثل ثروت و مقام.