[Nevermore]

به هیچ روی هیچ‌گرایی (nihilism) پیوندی با خودکشی ندارد و بساکه مایه‌یِ خوشی بردن هر چه بیشتر از زندگی هم میشود.

نمونه‌وار خیام نیشاپوری نیز در این چامه بزیبایی هر چه بیشتر نگرش خودش از هیچگرایی و فرجامِ فرنودین آنرا مینمایاند:

خیام اگر ز باده مستی خوش باش - با ماهرخی اگر نشستی خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی است - انگار که نیستی چو هستی خوش باش

که میگوید گرچه سرانجام کارِ جهان نیستی و نابودی و پس همان هیچ و پوچ میباشد, ولی در پیِ آن
میتوانیم با انگاشتن (انگار) نبود خودمان دریابیم که نون که هستیم چه بهتر که تا میتوانیم از زندگی امان بهره و خوشی بگیریم.

مهربد جان از همین روی است که من بی اندازه برای خیام ارزش قائلم و اگر یک ایرانی باشد که براستی مایه نازش من باشد همین خیام است.

پ.ن:گفتی خیام مهربد جان، به یادم آمد که آخرین باری که به آرامگاه خیام رفتم چه مایه تخریب شده بود.جالب اینجاست که دقیقا در همان باغ، آرامگاه نفری 2000 تومان ورودی داشت و امامزاده ی کنار آرامگاه ورودی نداشت.همان جا به یاد مادر گرانقدر خمینی افتادم و درود فرستادم بر هوشنگ سیحون معمار چیره دست آن آرامگاه.