[Mehrbod]

آواتور من یادبودی از کریستوفر هیچنر است.و نشانگر قدردانی و علاقه من به سبک او و از همه مهمتر دفاعش از سکولاریسم ایران و آزادی بخصوص آزادی بیان بود.
من بشخصه کسی رو ندیدیم که به اندازه او در رسانه ها از مردم ایران دفاع کرده باشد در حالی که جانورانی مانند مهاجرانی هنوز هم سالروز دستور قتل سلمان رشدی از طرف خمینی را جشن میگیرند.

شوربختانه من هیڃ ڃیز از او نمیدانم و نخوانده‌ام و نیوشیده‌ام بجز ناسرراست از خودت راسل جان.

دیرتر بمانند خود «برتراند راسل» که انگیزنده پایانی‌اش بودی در هیڃنز هم مینگرم