[Mehrbod]

از ایرادای من یکی اینه که خیلی احساساتی و عاطفیم.هرکاریم که میکنم فایده ای نداره.زیادی احساسی بودن خوب نیست.
دومین ایرادم اینه هرکاری که بنظرم درسته انجام میدم و مشورت نمیکنم. میخوام یه کاری رو انجام بدم اگه همه بگن اشتباهه ،بازم تاثیری نداره.خب این خیلی بده.
و دیگه اینکه فکر اقتصادی ندارم.مثلا حقوقی که میگیرم خیلی کم پیش میاد تا آخر ماه چیزی تو حسابم مونده باشه.
.
.
.

برخی از اینها بسته به دیدگاه خود زابی خواستنی هستند مهتاب گرامی تا چیزی که بیشتر نیاز به اصلاح داشته باشد.

برای نمونه همین "مشورت" یا «رایزنی»، این بیشتر زمانها کار نابخردانه‌ایه مهتاب جان، ساده شده هیچ کس به اندازه‌ی خود آدم نمیتواند درباره یک چیز آگاهی داشته باشد.

برای روشنگری بهتر یک شیوه‌ای هست در بازاریابی، بگوییم شما یک کالایی میخواهید بفرآورید (تولید کنید) و پیش از آن میخواهید دریابید که چه اندازه در بازار درخواست خواهد داشت و از نزدیکان خودتان پرس و جو میکنید.

شما میتوانید برای دریافت میزان درخواست از نزدیکان و آشنایانتان بپرسید: «اگر این کالای X را یک ماه دیگر در بازار داشته باشیم، شما خواهید خرید؟»

زمانیکه پرسش این را گرفتید و پاسخ "آری" بود، بگویید: «درباره‌ی بازه‌ی یک ماهه شوخی کردم، هماکنون کالا در دست ساخت رفته و من در صندوق عقب خودرو چند تا آماده دارم، حاضرید اکنون از من بخرید؟».

سپس برای خودتان درآورید که "در نگره" و "در عمل" چه دگرسانی‌ ژرفی میان گفتار و کردار دیگران میرود!

کمابیش 99% کسانی که میگویند پس از یک ماه اگر فرآورده شد میخریم، هرگز زمانیکه دانستند آماده است نمیخرند و دستاویزهای گوناگون خواهند داشت: اینک گرفتارم و امروز باید بروم بانک و ...


پس رایزنی براستی کاربرد ندارد، زمانیکه:

دیگران یک چیز گویند، یک چیز دگر کنند.
دیگران هرگز به اندازه خود آدم داده درباره زندگی و شرایط ویژه‌ی ما نداشته باشند.
..

جدای اینها، زمانیکه با یکی رایزنی کردید دچار یک دشواری بس بزرگتر میشوید و آنهم نیاز به پاسگخویی درباره روند پیشرفت کار است.
بگوییم شما میخواهید با زندگی‌اتان یک کاری بکنید و با دوستتان رایزنی کردید، اکنون دیگر هربار که شما را میبینید و سخن کم آورد، نا/خودآگاه از شما میپرسد
که کاری که میخواستید پیش ببرید چه شد.
این پرسش‌ها بیشتر زمانها زیانمند هستند، یا شما از انجام کار بدرستی چشمپوشی کرده‌اید، ولی اگر اینرا بگویید برداشت به ناشایستی و ناتوانی شما در زندگی میشود،
یا شما به انجام کار بدرستی کمر بسته‌اید، ولی هربار که این را میپرسند انجامش مانند یک فشار بیرونی خواهد شد که کار را دیگر نه برای خواست خودتان، که برای برآوردن چشمداشت دیگران از خودتان می‌انجامید.