[Nocturne]

(هیچ وقت حس بدی که از دیدن جاده بهم دست داد یادم نمیره)

شیرین خانم این حس های ما کاملا نسبی هستند، حس ها و نه ارزش سینمایی، به طور مثال من وقتی فیلم انتی کرایست رو دیدم شدیدا افسرده بودم، چشم دیدن هیچ انسانی را نداشتم، و با این فیلم و شخصیت های آن و خود فیلم ارتباط برقرار کردم، آیا این به این معنی است که این فیلم ارزش هنری دارد؟ نه، دوستان دیگر دیدند و بدشان آمد، آیا این به این معنی است که این فیلم ارزش هنری ندارد؟ نه، این چیزها را کسانی میتوانند مشخص کنند که سالها در این مورد تجربه دارند که یک فیلم از نظر سینمایی ارزش دارد یا نه، همانطور که در کارهای دیگر هم اشخاص با تجربه میتوانند بگویند مثلا فلان چیز ارزش و نوآوری بیشتر دارد، این دو را دوستان اینجا با هم اشتباه میگیرند، و صد البته این به معنای اینکه کسانی که سلیقه ی سخت گیرانه ای در فیلم دیدن دارند انسان های خفن تری هستند نیست، این موضوع آنقدرها هم اهمیت ندارد، هدفم از این بحث این بود که اشاره ای به این موضوع بکنم که دوستان اینجا فقط در مورد این موارد فکر کنند یا اگر خودم در مورد جنبه ای از این ماجرا اشتباه میکنم متوجه شوم، و فکر میکنم بحث کردن در این مورد به جایی نمیرسد چون من به شخصه ابزاری برای ثابت کردن حرفم جز چند نقد و شاید ریتینگ های سینمایی ندارم مگر اینکه با شخصی از نزدیک یک فیلم را تماشا کرد تا بشود در موردش بحث کرد.