[Mehrbod]

غرور باید تَحَصُل شده باشد.
آدمی که کاری برای مغرور بودن از بابت آن نکرده و همینطور از سر تقلید رفتار آدمهای چیزفهم آنرا جعل می‌کند تهوع‌برانگیزست، و فقط خودش را دست انداخته.

تا اندازه‌ای درست است، ولی چه کسی میتواند درباره حاصل شدگی یا ناشدگی آن داوری کند، بجز خود کس امیر جان؟


بدید من رفتار بیشتر ما در برابر کسانی که خودخواهی نشان میدهند نادرست است، و این بیشتر هم از فرهنگ برخاسته تا هیچ چیز دیگر.

نمیدانم میشناسید یا نه، کاربری بودند به نام «ابرمرد» در فروم goftman که نگارشی بسیار زیبا و همچنین رویکردی خودخواهانه و ابرخویشانه
داشتند - نام ایشان خود گویا است. من هنوز ولی خودم را به یاد دارم که نخستین بار در برابر ایشان درست همین واکنش "بیزاری" را یافتم.

روزهایی گذشت تا کم کم خودآگاهانه به این اندیشیدم که چرا من باید از خودخواهی کسی
رنجیده شوم، هنگامیکه هرگز با من درشت‌سخنی نکرده و دشنام و ناسزایی هم از او ندیده‌ام؟


بگوییم دو کس داریم، هر دو به نیز یک اندازه در زندگی دستاورد داشته‌اند. یکمی ولی رفتاری فروتنانه نشان میدهد و دیگری رفتاری خودخواهانه.

در اینجا چرا رفتار دومی نکوهش‌پذیر است؟