[Theodor Herzl]

من هرگز این داستان‌ها را باور نکرده‌ام گرامی، مردم می‌پسندند وانمود کنند این مسائل به راستی فلسفی هستند و چه می‌دانم «چه کسی می‌خواهد وقتی هشتاد ساله شد، به نود هم برسد» و «زندگی اگر پایانی نداشت کابوس بود» و «هر لذتی، از متناهی بودن زیبا شده است» و ... اما اگر به راستی پیشرفتی حاصل بشود که جاودانگی را میسر بکند شمار بسیار اندکی به آن نه خواهند گفت که لذایذ شاعرانه‌ی زندگی را حفظ بکنند!

امیر گرامی‌ زندگی‌ جاودانه برای من ارزشی ندارد و من واقعا دوست دارم یک زمانی‌ بمیرم و از این جهان بروم ، لذت یک چیز به تمام شدن آن است. یک مثال دیگر میزنم ، فرض کنید در بهترین سخنرانی‌ جهان هستید و تمامی‌ فلاسفه از هیوم گرفته تا افلاطون و غیره هستند ، آیا نمیخواهید این کنفرانس یک زمانی‌ تمام شود و شما پی‌ کارتان بروید؟ و یا می‌خواهید تا ابد به سخنرانی‌‌ها گوش کنید؟ زندگی‌ جاودانه پشیزی ارزش ندارد!