دفترچه

به نظرم موتور جستجو تنها دلیل برای درست نوشتن نیست، میتوان دلایل دیگری هم پیدا کرد مخصوصا اگر نوشته ی ما نوشته ای با ارزش است که میتوان از آن در مکان های دیگر نیز استفاده کرد، به طور مثال فرض کنید نوشته ای وجود دارد که فردی به نکات خیلی جالب اشاره کرده و فرد دیگری میخواهد از آن در یک نوشته ی که باید حالت رسمی داشته باشد _ مانند نوشته ای برای دانشگاه ها و مدارس و غیره _ استفاده کند، در این حالت اگر متن به زبان محاوره ای نوشته شده باشد فرد باید نوشته را به حالت درست تغییر دهد، به نظر من وقتی چیزی نوشته میشود که دارای ارزش است بهتر درست نوشته شود که البته آسان نیست.

Anarchy نوشته: من مشکلی ندارم اما وقتی کاملا درست و غیر محاوره ای مینویسم احساس میکنم تبدیل به یک ربات شده ام مثل الان

من هم احساس زیاد جالبی نسبت به این موضوع ندارم، احساس میکنم دارم گنده دماغ بازی در می آورم، ولی فکرش را که میکنم و نوشته های مهربد و امیر را میبینم متوجه میشوم به این شیوه نوشتن ممکن است بهتر باشد.

برخلاف برخی از دوستان من نوشتن به سبک غیر رسمی رو ترجیح میدم ... دوست دارم خودم باشم و طوری که حرف می زنم همونطور هم بنویسم ..

بیشتر تمرکزم روی واژه های پارسی هست که به مرور جایگزین دیگر واژه هایی غیر پارسی بکنم ..

یک زمانی خیلی تلاش کردم رسمی بنویسم ، ولی نشد که نشد ! به نظرم اون صمیمیتی که در نوشته ی ساده و عامیانه هست در زبان خشک و رسمی نیست . مگر اینکه خیلی مسلط باشی به این سبک نوشتن ..

ولی به قول دوستان نوشتن به صورت رسمی بسیار سخت تر از عامیانه نوشتن هست .. به طوریکه نوشتن 10 خط رسمی 10 برابر زمانبرتر از زمانی هست که به صورت غیررسمی می نویسی ...

با این حال داریم تلاشمون رو می کنیم تا برخی از واژه ها رو جایگزین کنیم تا لااقل بتونیم با دوستان به صورت نیمه رسمی گفتمان کنیم !

پ.ن: در فروم های مختلف کاربرهایی رو دیدم که وقتی رسمی می نویسند خیلی ها مسخره شون می کنند .. برای مثال در یک انجمنی کاربری بود به نام شاه شبکه که یک اسلام ستیز قهار بود و خیلی رسمی می نوشت .. همین نوع نوشتن باعث شده بود که یه عده نادان و به خیال خودشون خوشمزه موجبات تمسخر این دوستمون رو فراهم کنند .

به همین خاطر نوع نگارش من به محیطی که در اونجا قلم می زنم هم بستگی داره .. به زبان ساده تر با هر کسی باید به زبان خودش سخن گفت !

پدرم یک مجموعه‌‌ی نفیس از آثار سهروردی به فارسی داشت که من در پانزده سالگی طی تقریبا شش ماه تمام آن‌را مطالعه کردم. ما اغلب چنان می‌نویسیم که خوانده‌ایم، و من پیش یا پس از آن هرگز هیچ متنی را با همان اندازه از دقت و اشتیاق و کنجکاوی نخواندم. عارضه‌ای جانکاه برآمده از آن مطالعات دوران نوجوانی، عربیزه شدن غلیظ نثر نوشتاری من بود. بدبختی بزرگی که هنوز هم با من مانده و گاهی حتی در هم‌کلامی‌های روزمره هم بلای جانم می‌شود. جالب آنکه مستمعین و مخاطبین اغلب آنرا به حساب فضل‌فروشی ِ کاذب یا از آنهم بدتر مسلمانی من می‌گذارند(و جالب‌تر، گاهی مثل حالا که به واژگان مستعمل خود می‌اندیشم این مسئله تشدید هم می‌شود!).. اینها را گفتم که اینقدر من و مهربد را در یک سبد نریزید، او نثری بسیار خودآگاه‌تر اتخاذ کرده و به راستی به واژگانی که بکار می‌برد می‌اندیشد، من همینطور زبان پارسی را قصابی می‌کنم..

+ خاطره‌ای در اینباره: یکبار برای دوستی دانشمند که پیرامون پروژه‌ی دانشگاهی‌ خود از من نظر خواسته بودم، در میان تعریف‌ها و تمجیدها نوشتم «از برخورد با ... در این متن بسی متذلذ و محظوظ شدم وانگهی...». او هم در جواب نوشت که «مگر نوشته‌ی من مهبل است که از آن متذلذ و محظوظ شده‌ای؟»..

به نظر من بهتره هر جوری که آدم میتونه افکارش رو روان و سلیس بنویسه باید همون جور نوشت.
ولی شخصا وقتی نوشته های مهربد رو میخونم احساس میکنم که دارم مقاله ی ISI میخونم! به نظرم نه تنها بد نیست که خیلی زیبا و سلیس و با رعایت دستور زبان پارسی و در عین حال قابل فهم مینویسه.
ولی خوب همه از جمله من نمیتونن به این شکل زیبا بنویسن.
به همین خاطر من راهی که باهاش راحتم رو انتخاب میکنم

Reactor نوشته: به نظر من بهتره هر جوری که آدم میتونه افکارش رو روان و سلیس بنویسه باید همون جور نوشت.
ولی شخصا وقتی نوشته های مهربد رو میخونم احساس میکنم که دارم مقاله ی ISI میخونم! به نظرم نه تنها بد نیست که خیلی زیبا و سلیس و با رعایت دستور زبان پارسی و در عین حال قابل فهم مینویسه.
ولی خوب همه از جمله من نمیتونن به این شکل زیبا بنویسن.
به همین خاطر من راهی که باهاش راحتم رو انتخاب میکنم

البته افکار پیچیده را نمی توان خیلی ساده بیان کرد، و به نظر من در جستارهای فلسفی و دانشیک هرچه ریاضی وار و دقیق تر بنویسیم بهتر است.

Anarchy نوشته: من مشکلی ندارم اما وقتی کاملا درست و غیر محاوره ای مینویسم احساس میکنم تبدیل به یک ربات شده ام مثل الان

خب شیوه ی نوشتاری هر فردی بستگی به شخصیت آن فرد دارد و اینگونه است که ادبیات شخصی مختص به هر فرد شکل می گیرد ...

blackswan نوشته: خب شیوه ی نوشتاری هر فردی بستگی به شخصیت آن فرد دارد و اینگونه است که ادبیات شخصی مختص به هر فرد شکل می گیرد ...

در گفتگو و محاوره فکر نمیکنم کسی از زبان رسمی استفاده کنه...اما ارتباط شیوه نوشتار با شخصیت رو میشه کمی بیشتر باز کنید؟

blackswan نوشته:

Anarchy نوشته: من مشکلی ندارم اما وقتی کاملا درست و غیر محاوره ای مینویسم احساس میکنم تبدیل به یک ربات شده ام مثل الان

خب شیوه ی نوشتاری هر فردی بستگی به شخصیت آن فرد دارد و اینگونه است که ادبیات شخصی مختص به هر فرد شکل می گیرد ...

من روبات نیستم معصومه جان

ولی باور کنید همانجوری که مینویسم نمیخوانم، این دشواری را در انگلیسی نداریم برای نمونه، شما
همانجوری که میخوانید مینویسید و مانند پارسی زبانشان ویژگی فشرده‌پذیری ad infinitum را ندارد!

ما باید خودمان یکبار اینجور بنویسیم و بخوانیم، سپس آن را "ما باید خودمون یه بار اینجور بنویسیمُ بخونیم" تا درست باشد.

برای من که یکچیزیه قاطی از هر دو نه درسته نه خودمونی و محاوره ای،تو فکرم به یک طرف متمایل بکنمش