دفترچه

یه نفر نوشته: تو رو به خدا بعد من مواظب خودت باش
گریه نکن آروم بگیر ، به فکر زندگیت باش
غصه ام میشه اگه بفهمم داری غصه میخوری
شکایت از کسی نکن برو که خیلی دلخوری
دلت نگیره مهربون عاشقتم اینو بدون
دلم گرفته میدونی؟! از هم جدا کردنمون
دل نگرونتم همه اش ، اگه خطا کردم ببخش
بازم منو به خاطر تموم خوبی هات ببخش
منو ببخش ...
منو ببخش ...
اصلا فراموشم کن و فکر کن منو نداشتی
اینجوری خیلی بهتره بگو منو نخواستی
برو بگو تنهایی رو خیلی زیاد دوسش داری
اگه تو تنها بمونی با کسی کاری نداری
دلت نگیره مهربون عاشقتم اینو بدون
دلم گرفته میدونی؟! از هم جدا کردنمون
دل نگرونتم همه اش ، اگه خطا کردم ببخش
بازم منو به خاطر تموم خوبی هات ببخش
منو ببخش ...
منو ببخش ...

این هم شعر بود؟! عنوان جستار چکامه‌‌سُرایان گمنام است! نه شبه‌ موسیقی‌های ایرانی.

چامه ی گمنام هست دیگر

یه نفر نوشته: چامه ی گمنام هست دیگر

هنر چامه‌سُرایی در آن صفر بود!

عنوان جستار: چامه سرایان گمنام!
هدف: معرفی شاعران گمنام!
شاعران گمنام معرفی شده در این جستار عبارتند از :
رهی معیری
وحشی بافقی
امیرخسرو دهلوی
سیمین بهبهانی
عماد خراسانی
ایرج میرزا
!!!!!!
=))
اگر اینها شاعران گمنامند پس چه شاعری مشهور است ؟!!!
احتمالا نام حافظ و مولانا و فخرالدین عراقی و سنایی و عطار و بیدل دهلوی و.. جا افتاده اند!!
براستی که دکتر کدکنی باید بیایند و شاگردی این دوستان را بکند!!! دانشگاه Princeton هم احتمالا با این تعریفی که از "گمنام" در این جستار دیده ام باید یک دانشگاه گمنام و رنک پایینی باشد چرا که با وجود اینهمه ادیب و شعر شناس (!) و اهل نظر (بخوانید نگر!!!!) دکتر کدکنی را دعوت کرد که برود آنجا و به دانشکده ی ادبیاتش سروسامانی دهد!!

از شاعران گمنام می توان به شاعر محبوب من طرزی افشاری اشاره کرد .
عاشقشم


ز من یوسفا تا بعیدیده ای
چو یعقوب چشمم سفیدیده ای

دریغیده ای تیر غمزه زدن
مرا از تغافل شهیدیده ای

ز نخل وصالت نمیویده ام
مرنج ای صنوبر که بیدیده ای

فغانیده ام چون نهانیده ای
ز خود رفته ام جون پدیدیده ای

چو دوری ز شکّر لبان زاهدا
از آن چون مگس ها قدیدیده ای

به قصد قلوبِ اسیرانِ عشق
خناجیر مژگان حدیدیده ای

تو را طرزیا صد هزار آفرین
که طرز غریبی جدیدیده ای

خود طرزی درباره ی اشعارش اینگونه میگه :

گرچه طرز نو اختراعیدم،
جانب نظم را مراعیدم ...

دست بُرد از همه و در نشدش پای از جای
زال این دایره دیریست که می دستاند ...

طرزی افشار