دفترچه

homayoun نوشته: یا همون کاریکاتور ناسزا به پیامبر اسلام....
امیدوارم دریافته باشی

بقیه را نمیدانم، ولی منکه کامل دریافتم !!

homayoun نوشته: یا همون کاریکاتور ناسزا به پیامبر اسلام....

شخص 1400 سال پیش مرده حق و حقوقی ندارد .
همچنین فحش دادن به ممد چوپان هم نه تجاوز به حقوق کسی است و نه آسیب رساندن به کسی .

sonixax نوشته: همچنین فحش دادن به ممد چوپان هم نه تجاوز به حقوق کسی است و نه آسیب رساندن به کسی

ناسزا و ازادی بیان 2 چیز جداگانه اند.
نگامی که دو تن سیاسی سخن میگویند با ازادی بیان... میتوانند همه چیز را به هم بگویند...ولی ایا میتوانند به پدر و مادر هم ناسزا بگویند؟
ایا در روزنامه میتوان از واژگان زشت کاگرفت؟ پاسخ نه هست. اگر شما میگویید اره... منه میگویم نه..

homayoun نوشته: ناسزا و ازادی بیان 2 چیز جداگانه اند.
نگامی که دو تن سیاسی سخن میگویند با ازادی بیان... میتوانند همه چیز را به هم بگویند...ولی ایا میتوانند به پدر و مادر هم ناسزا بگویند؟
ایا در روزنامه میتوان از واژگان زشت کاگرفت؟ پاسخ نه هست. اگر شما میگویید اره... منه میگویم نه..

طبق آزادی بیان شما میتوانید به هر کسی و ناکسی که خواستید ناسزا بگویید ! چون با ناسزا دادن آسیبی به کسی نمیرسانید .
اینکه در جامعه و روزنامه و اینجا و ... ناسزا گفتن ممنوع است به خاطر به حاشیه کشیده نشدن مباحث است و بس .

یک نکته ای درباره آزادی بیان هست.
گاهی بیان کردن یک سخن به مثابه انجام دادن یک عمل است.
مثلا وقتی من بگویم: من هیتلر را محکوم می کنم، همزمان دارم عملِ محکوم کردن را هم انجام می دهم.
یا وقتی بگویم من شما را تحسین می کنم همزمان دارم عمل تحسین کردن را هم انجام می شوم.
یا وقتی فی المثل به یک سیاهپوست بگوییم "کاکاسیاه"، داریم "نژادپرستی" می کنیم.

سخن من این است که گاهی مرز میان "عمل" و "سخن" چندان روشن نیست، و این موضوع، لااقل در ظاهر، ایده "آزادی بیان مطلق" را با مشکل مواجه می کند.

Bibak نوشته: آزادی بیان به نظر من هیچ مرزی ندارد. کسی می تواند استثنایی نام ببرد؟

آزادی با مرزبندیِ آنچه آزاد نیست کران‌نمود میشود, پس نمیتواند بیمرز باشد!

پارسیگر

Philo نوشته: یک نکته ای درباره آزادی بیان هست.
گاهی بیان کردن یک سخن به مثابه انجام دادن یک عمل است.
مثلا وقتی من بگویم: من هیتلر را محکوم می کنم، همزمان دارم عملِ محکوم کردن را هم انجام می دهم.
یا وقتی بگویم من شما را تحسین می کنم همزمان دارم عمل تحسین کردن را هم انجام می شوم.
یا وقتی فی المثل به یک سیاهپوست بگوییم "کاکاسیاه"، داریم "نژادپرستی" می کنیم.

سخن من این است که گاهی مرز میان "عمل" و "سخن" چندان روشن نیست، و این موضوع، لااقل در ظاهر، ایده "آزادی بیان مطلق" را با مشکل مواجه می کند.

این میشود همان توجیهی که با آن در اروپا سعی میکنند آزادی بیان را محدود کنند .
با استناد به همین استدلال در کشورهایی مانند ایران جلوی سخن گفتن افراد را میگیرند و زندان و شکنجه و کشتار میکنند .

sonixax نوشته: این میشود همان توجیهی که با آن در اروپا سعی میکنند آزادی بیان را محدود کنند .
با استناد به همین استدلال در کشورهایی مانند ایران جلوی سخن گفتن افراد را میگیرند و زندان و شکنجه و کشتار میکنند .

من هم محدود کردن آزادی را به بهانه های واهی محکوم می کنم.
اما متوجه نشدم چرا آن سخن اشتباه است؟ و اینکه چگونه می توان از آن سوء استفاده کرد؟

Philo نوشته: من هم محدود کردن آزادی را به بهانه های واهی محکوم می کنم.
اما متوجه نشدم چرا آن سخن اشتباه است؟ و اینکه چگونه می توان از آن سوء استفاده کرد؟

ببینید آزادی بیان حد و مرز ندارد و نباید داشته باشد .
بیان اندیشه به خودی خود خطرناک نیست هر چند که میتونه باعث تحریک افراد بشه .
در کشورهایی مثل کشور خودمون با این استدلال که مرز مشخصی بین بیان و عمل در برخی جاها وجود نداره اشخاص رو زندانی ، شکنجه و اعدام میکنند .

کاکاسیاه گفتن به یک سیاهپوست بله عملی نکوهیده است ولی به هیچ سیاهپوستی روی زمین آسیبی نمیرساند .
آسیب زمانی میرسد که من بروم یک سیاهپوست را بگیرم به خاطر رنگ پوستش تا میخورد کتک بزنم ، بکشم ، برده کنم ، اموالش را تصاحب کنم و ...