Mehrbod نوشته: ایشان را نمیشناسم، ولی همینکه کسی دیگری را وادار به پوشیدن لباس سیاه در همه زندگی بخواهد بکند نمایانگر خوبی از تمامیت‌خواهی پنهان اوست

در مجازات ما هم نباید چیزی ابدی باشد، مانند اروپا بالاترین پادافره همان 15 سال زندان.

به هر حال بین گیوتین و لباس سیاه تمامیت خواهی دوم پذیرفتنی تر هست :)

با ابدی نبودن مجازات تا اندازه زیادی موافقم ولی در مورد میزانش موافق نیستم،مثلا چرا 15 سال و چرا 10 سال یا 20 سال نه؟
آیا پژوهش هایی در این زمینه موجوده؟

چوب در ....شان خواهیم کرد!

David Hume نوشته: چوب در ....شان خواهیم کرد!

ننه یا حسین...!!

بعد از سرنگونی حکومت، وجدان حکم میکند که بی عدالتی ای در مورد آخوندها، پاسدارها، بسیجی ها و سید ها(!) و ... نشود. اما بی عدالتی در چه صورتی اتفاق میافتد: 1- آنهایی که مجرمند، از مجازات قِصِر در بروند. 2- برای مجرمان (یا افراد بیگناه) مجازاتی شدید یا غیر انسانی در نظر گرفته شود(مثلا تیرباران شوند یا زندان بیش از حد برایشان در نظر گرفته شود و ...).

حالا سئوال پیش می آید که گرایند وقوعِِ کدامیک از ایندو بیشتر است؟ ما ممکن است از اینها متنفر باشیم چون زندگی ما را به گند کشیده اند. بنابراین نگرانیم که مبادا این جنایتکاران از مجازات فرار کنند یا سزای کارهایشان را نبینند. ولی این نگرانی ما احتمالا بخاطر این است که عمریست آنها را در اوج قدرت و در حال جولان دادن دیده ایم و برایمان سخت است تصور محاکمه ی آنها در دادگاه. پس دائم روی مجازات آنان پافشاری میکنیم... اما تصور کنید زمانی را که حکومت سرنگون میشود. آیا در آنزمان هم مرتضوی ها قدرتی خواهند داشت و راه فراری برای اینها خواهد بود؟ واضح است که کسی نمیتواند از دست مردم بجان آمده(که در آنزمان احتمالا خیلی بیشتر از الان ناراضیند و خشمگین)، فرار کند. بنابراین نگرانی از مجازات نشدن مجرمان منتفی است.

ولی برعکس بیم رفتارهای خشونت آمیز و خودسرانه میرود. پس بهتر است انرژی خود را روی این مورد هم بگذاریم. همچنین باید نگذاشت قوانین کیفری غیر انسانی مثل اعدام تصویب شوند. تا در مورد وابستگان به حکومت قبلی استفاده نشود. همانطور که گفته شد اعدام مطلقا نباید در حکومت بعدی وجود داشته باشد از جمله برای افرادی مثل مرتضوی.

اینهایی که گفتم برای کسانی است که دلشان برای امثال مرتضوی هم میسوزد بعنوان یک انسان.

اما عده ای از مخالفان حکومت هستند که طرفدار برخورد شدید و بی رحمانه با وابستگان حکومت هستند که به نظرم علاوه بر اینکه اینکار لزوما غیر انسانی است، مشکلات دیگری نیز ایجاد میکند، مثلا:

هر کدام از این مخالفان حکومت ناخودآگاه فکر میکنند، همه مردم در مورد اینکه چه کسانی مجرمند با او همنظرند یا باید بزور با او موافق شوند. ولی این اشتباه است. مثلا ممکن است یکی از این افراد مریم رجوی را مجرم نداند، ولی دیگری این شخص و هر کسی که طرفدار او است را مجرم بداند و ... . اگر دادگاهی برگزار نشود، اثبات مجرم بودن یک فرد دشوار است پس ممکن است افراد بیگناهی هم اشتباها یا به عمد کشته شوند. قطعا افرادی با سوءاستفاده از این وضعیت ایجاد شده، با انگیزه های سیاسی و شخصی آدم خواهند کشت. کسی هم زورش نخواهد رسید که از این کارها جلوگیری کند.

همچنین ابراز این عقیده، در شرایط کنونی افرادی مثل بسیجیها، آخوندها و حتا سیدها را از سرنگونی حکومت میترساند و بنابراین آنها برای حفظ جانشان از حکومت حمایت میکنند.


در کل بنظر من مجازات شدید(با یا بدون محاکمه در دادگاه) برای امثال مرتضوی، آنهم بعد از سرنگونی حکومت هیچ فایده ای ندارد فقط شاید قدری دلمان خنک شود. هم از نظر اخلاقی مشکل دارد و هم مهمتر از آن بضرر خود ما تمام خواهد شد. هیچ دلیل منطقی ای براش نمیبینم.

در ضمن میدونم که این پست یکم شعاری هستش و ممکنه خودمم بهش عمل نکنم... :))
---------------------------------------
(بیشتر حرفهای دیگه رو هم دوستان زدند، پیشتر!)

undead_knight نوشته: به هر حال بین گیوتین و لباس سیاه تمامیت خواهی دوم پذیرفتنی تر هست :)

با ابدی نبودن مجازات تا اندازه زیادی موافقم ولی در مورد میزانش موافق نیستم،مثلا چرا 15 سال و چرا 10 سال یا 20 سال نه؟
آیا پژوهش هایی در این زمینه موجوده؟

به هر روی یک شمار سالی باید باشد دیگر ...

من مخالف برخورد با این افراد هستم
چون معتقدم این بدبخت ها خودشون هم فریب خوردن
در حقیقت باید مثل یه معتاد بهشون نگاه کرد

اینها مجرم نیستند بیمار هستند باید درمان بشن
همین که مثل خودشون باشون برخورد نشه درس بزرگی هست

Mehrbod نوشته: به هر روی یک شمار سالی باید باشد دیگر ...

از نظر من در بیشتر جرم ها(حتی قتل)نیازی به حبس ابد یا بدتر از اون اعدام نیست.
ولی مبنای قانون گذاری در این زمینه ها باید علمی باشه تا نا به حقوق انسانی شخص ستم بشه و نه اینکه مدت مجازات کافی نباشه.

در واقع من باور دارم که هدف مجازات انتقام گیری(چه شخصی و چه اجتماعی) نیست بلکه با ایزوله کردن مجرم فقط خطرش رو از اجتماع دور میکنیم،بنابراین باید با پژوهش های علمی میزان لازم برای نگه داری و ایزوله کردن مجرمین رو پیدا کرد.