من مدافع همه مظلومان عالمم

شب شعر، پابوس، صف های طولانی پلو رایگان، راهپیمایی، ساندیس خوری، ...
همه این کارها رو با افتخار میکنم که اونهایی که مظلومانه دستگیر شده اند، آزاد بشن...

پابوس آقا که خوبه، پابوس تو هم میام اگر راهی برای آزادی برادران مرزبانم وجود داشته باشه.
حتی اگر شده ساعتها توی صف نذری می ایستم تا برادران مرزبانم آزاد بشن
اگر شده میرم راهپیمایی 22 بهمن و ساندیس میخورم تا برادران مرزبانم آزاد بشن...

اگر قراره یه نفر فدا بشه تا همه مظلوم های سرزمینم آزاد بشن، از مرزبانان تا زندانیان سیاسی و روح اله توانا و ... من حاضرم!

چون برام اهمیت دارن. برام عزیزن.. چون الان حال و روز خانواده های این سربازا رو درک میکنم.. 22 شبانه روزه نتونستن بخوابن.. از غم و غصه نابود شدن
با هاشون احساس همدردی میکنم. با خانواده های شهدای سراوان و تاسوکی و بم - کرمان و کردستان و اهواز و .. احساس همدردی میکنم. با خانواده های اعدامیان سیاسی و اندیشه احساس همدردی میکنم.

تو چی؟ نشستی روی مبل و لیوان قهوه به دست میگی لنگش کن!

میلاد چی؟ به راحتی میگه برام اهمیتی نداره. منم مجبورش نمیکنم بگم باید برات اهمیت داشته باشه هااا
تفکر خودشه. جای منم تنگ نکرده. ولی اگر یه کم فکر کنی، متوجه میشی اگر تفکرات امثال میلاد رواج پیدا کنه، بی تفاوتی و قصاوت قلب هم رواج پیدا میکنه..

همین بیخیال بازی ها باعث شده وضع کشورمون این بشه. همین رفتارهای تو و میلاد و امثال شماهاست که کشورمون اینجوری شده..

مقصر وضع خراب این سرزمین ، شماهائید..

نه من!