Rationalist نوشته: به نگرتان سقراط ، نظام اخلاقی خاصی را در فلسفه اش داشته است؟ اگر پاسختان مثبت است؛ به مهر توضیح دهید و بن مایه های لازم را نیز در این راستا ذکر کنید. البته منظورم بن مایه های
تاریخی نیست؛ منظورم بن مایه های فلسفی می باشد.

من قضاوت مستقیم دراینباره را برای خودم زود میبینم، ولی در فلسفه اخلاق میدانم یک "سنت سقراطی" داریم که برای من جالب است مخصوصا پس از مدتها گیج خوردن پیرامون فایده گرایی. روش آن بدین شکل است که با نقد و برسی باورهای رایج اخلاقی و تقابل آنها سعی در پیدا کردن باورهای اخلاقی درست و البته توضیح باورهای نادرست دارد:

Rationalist نوشته: مایلم دقیق تر بدانم که برداشتتان از "دیالکتیک" سقراط چه می باشد و کاربرد آن را چگونه در می یابید؟

سقراط یکی از شگفت آور ترین فیلسوفانی است که من پرسش های مهندی نسبت به فلسفه و زندگی او در ذهن دارم! امروز در کتابی می خواندم که چطور دیوژن او را به تمسخر گرفته و فلسفه را در گدایی و ژنده پوشی درمی یافته .

تا آنجا که میدانم مهمترین مشخصه آن پذیرفتن عواقب گفتگوست است و در میان گذاشتن "روش زیستن" از هر دو طرف است (مهمترین تفاوت آن با مناظره ی معمولی) .پیرامون دریافتن کاربرد هم متوجه نشدن منظورت چیست، بگمانم هر کسی از جمله من در دیالکت برای دانش اندوزی درگیر شده، ولی دیالکت سقراطی باشد گمان نمیکنم تابحال به دقت و درستی در آن درگیر شده باشم، البته برایم جالب است و اگر در این باره راهنمایی و رونشنگری هایی را که در نظرت هست بیان کنی ممنون میشوم. دوست دارم چالش آنرا تجربه کنم و روش درست بکار بستن آنرا دریابم.

Russell نوشته: من قضاوت مستقیم دراینباره را برای خودم زود میبینم، ولی در فلسفه اخلاق میدانم یک "سنت سقراطی" داریم که برای من جالب است مخصوصا پس از مدتها گیج خوردن پیرامون فایده گرایی. روش آن بدین شکل است که با نقد و برسی باورهای رایج اخلاقی و تقابل آنها سعی در پیدا کردن باورهای اخلاقی درست و البته توضیح باورهای نادرست دارد:
As in the other cases we must set out the appearances, and first of all go through the puzzles
(aporiai). In this way we must prove the common beliefs about these ways of being affected—ideally,
all the common beliefs, but if not all, most of them, and the most important. For if the
objections are solved, and the common beliefs are left, it will be an adequate proof

Nicomachean Ethics

معیار آن برای شناسایی ارزش های اخلاقی "درست" از نادرست چیست؟

Russell نوشته: تا آنجا که میدانم مهمترین مشخصه آن پذیرفتن عواقب گفتگوست است و در میان گذاشتن "روش زیستن" از هر دو طرف است (مهمترین تفاوت آن با مناظره ی معمولی) .پیرامون دریافتن کاربرد هم متوجه نشدن منظورت چیست، بگمانم هر کسی از جمله من در دیالکت برای دانش اندوزی درگیر شده، ولی دیالکت سقراطی باشد گمان نمیکنم تابحال به دقت و درستی در آن درگیر شده باشم، البته برایم جالب است و اگر در این باره راهنمایی و رونشنگری هایی را که در نظرت هست بیان کنی ممنون میشوم. دوست دارم چالش آنرا تجربه کنم و روش درست بکار بستن آنرا دریابم.

آنچه من از دیالکتیک سقراطی در چند کتاب پیرامون او دریافته ام چنین بوده که فلسفه اش را بی محابا در خیابان با مردم به پیش می برده به گونه ای که در یک بحث، ابتدا خود را چنین موضعی ابراز می داشته که هیچ نمی داند و سپس از طرف گفتگو می خواسته به تعریف و تبیین باورش بپردازد؛ اما پس از ابراز نظر طرف مقابل، به شکلی شگفت آور به نقد و بررسی دیدگاه او می پرداخت و در بیشتر موارد دیدگاه طرف مقابل را اساسا به چالش می کشید،رد می کرد و سپس فلسفه خودش را تبیین می نمود.
البته او بسیار ماهرانه این روش را به کار می بست و طرف گفتگوی خودش را با پرسش هایی هدفمند و زنجیره وار در چارچوب آنچه قصد داشت پیرامون به چالش کشیدن استدلال وی به انجام رساند؛ قرار می داد و اجازه نمی داد که طرف گفتگو با مغلطه کاری از بحث خارج شود.


اما شما چه طور در دیالکتیک به دانش اندوزی می پردازید؟(قسمت سبز رنگ)

Rationalist نوشته: معیار آن برای شناسایی ارزش های اخلاقی "درست" از نادرست چیست؟

تا آنجا که من فهمیدم این رویکرد بجای اینکه بدنبال یک "معیار" باشد بر روش استوار است تا از میان "باورهای عام اخلاقی" به "باورهای اخلاقی بنیادین" دست یابد.

Rationalist نوشته: آنچه من از دیالکتیک سقراطی در چند کتاب پیرامون او دریافته ام چنین بوده که فلسفه اش را بی محابا در خیابان با مردم به پیش می برده به گونه ای که در یک بحث، ابتدا خود را چنین موضعی ابراز می داشته که هیچ نمی داند و سپس از طرف گفتگو می خواسته به تعریف و تبیین باورش بپردازد؛ اما پس از ابراز نظر طرف مقابل، به شکلی شگفت آور به نقد و بررسی دیدگاه او می پرداخت و در بیشتر موارد دیدگاه طرف مقابل را اساسا به چالش می کشید،رد می کرد و سپس فلسفه خودش را تبیین می نمود.
البته او بسیار ماهرانه این روش را به کار می بست و طرف گفتگوی خودش را با پرسش هایی هدفمند و زنجیره وار در چارچوب آنچه قصد داشت پیرامون به چالش کشیدن استدلال وی به انجام رساند؛ قرار می داد و اجازه نمی داد که طرف گفتگو با مغلطه کاری از بحث خارج شود.

Rationalist نوشته: اما شما چه طور در دیالکتیک به دانش اندوزی می پردازید؟(قسمت سبز رنگ)

دیالکتیک با توجه به استفاده ی آن و تاریخش معنای مختلفی پیدا کرده، من آنرا صرف کسب دانش از طریق گفتگو در نظر گرفتم، کل دانشی که از طریق مشارکت فعال در گفتگو حاصل میشود مانند هرآنچه من از فعالیت در فرومی مانند اینجا آموخته ام، مفهومیست گنگ که بیش از هر چیز حس افزایش دانشی که پس از آن به من دست میدهد پشتوانه ی علاقه است ولی جزئیات و چگونگی آنرا نمیدانم؛ و سپاس از توضیحت، من هم از آنچه که پیرامون سقراط خوانده بودم کمابیش چنین چیزی دریافته بودم و مخصوصا Irony و بخش رد کردن دیدگاه حریف برای من گیرایی داشت تا بخش تبیینی آن، البته این خودش احتمالا به عمق افکار سقراط برمیگردد و ناآگاهی من و البته به گرایش من به شکاکیت در اخلاقی.

Russell نوشته: تا آنجا که من فهمیدم این رویکرد بجای اینکه بدنبال یک "معیار" باشد بر روش استوار است تا از میان "باورهای عام اخلاقی" به "باورهای اخلاقی بنیادین" دست یابد.

چه طور می شود بدون "معیار" بخواهیم باورهای اخلاقی درست و بنیادین را نمایان سازیم؟ آیا سقراط ارزش های اخلاقی بنیادین را بدیهی می دانسته و در پی نمایاندن آنها بوده است؟
به هر روی، در این صورت نیز با هر روشی، پیشبرد فلسفه اخلاقی با معیار انجام می شود.

Russell نوشته: مفهومیست گنگ که بیش از هر چیز حس افزایش دانشی که پس از آن به من دست میدهد پشتوانه ی علاقه است ولی جزئیات و چگونگی آنرا نمیدانم

آیا موافق هستید که هدف اساسی برای گفتگو باید آموختن و یا به نقد گذاشتن باور خودمان باشد؟ نه اثبات باور خود بر دیگری؟

Russell نوشته: مخصوصا Irony و بخش رد کردن دیدگاه حریف برای من گیرایی داشت

اگر در این باره مطالب بیشتری می دانی، لطفا مرا هم آگاه کن.

Rationalist نوشته: چه طور می شود بدون "معیار" بخواهیم باورهای اخلاقی درست و بنیادین را نمایان سازیم؟ آیا سقراط ارزش های اخلاقی بنیادین را بدیهی می دانسته و در پی نمایاندن آنها بوده است؟
به هر روی، در این صورت نیز با هر روشی، پیشبرد فلسفه اخلاقی با معیار انجام می شود.

بگمانم دانش اخلاقی در "سنت سقراطی" بر مبنای Fundationalism نباشد و البته آری در هر صورت معیاری باید باشد، پرسش این است که آیا قابل بیان است در یک یا چند اصل بیان کرد یا نه.برای اینکه آنچه درباره ی آن میگویم هر چه کمتر برپایه گمان باشد پیرامون چگونگی تئوری دانش در این سنت نگاه میکنم و پاسخ میدهم.

Rationalist نوشته: آیا موافق هستید که هدف اساسی برای گفتگو باید آموختن و یا به نقد گذاشتن باور خودمان باشد؟ نه اثبات باور خود بر دیگری؟

آری، البته از آنجا که کسب دانش مساله ایست آبجکتیو و نباید وابستگی به شخص داشته باشد هر فرد منصف و دارای آگاهی لازم و قوای ذهنی مورد نیاز، هم باید آنرا دربیابد، ولی آری محصوصا اکنون بیش از هر زمان دیگر باور دارم هدف اساسی گفتگو باید آموختن و محک زدن باورهای خود باید باشد.

Rationalist نوشته: اگر در این باره مطالب بیشتری می دانی، لطفا مرا هم آگاه کن.

من دوباره بدرستی متوجه منظورت نشدم، مقصود من این بود که در آنچه درباره ی سقراط آوردی، یعنی رد باورهای طرف مقابل و سپس تبیین باورهای خودش من از بخش اولش بیشتر خوشم میآید، نمونه ی معروف آن در اخلاق هم بگمانم همان بچالش کشیدن تعریف عدالت بصورت "الزام بازگرداندن هر چیز به صاحب" است.

افسوس که در لیست این جستار، نام آرتور شوپنهاور بزرگ خالیست!

جان استوارت میل از پیشگامان حقوق بشر بوده.

Agnostic نوشته: جان استوارت میل از پیشگامان حقوق بشر بوده.

لطفا اگر در مورد وی و آثارش مطالعه داشته اید؛ خلاصه ای از آنچه پیرامون او نظرتان را جلب کرده بیان فرمایید.

Rationalist نوشته: لطفا اگر در مورد وی و آثارش مطالعه داشته اید؛ خلاصه ای از آنچه پیرامون او نظرتان را جلب کرده بیان فرمایید.

دموکراسی نوین و طراحان آن

جان استوارت‌میل - WiKi

این کتاب را حتما دانلود کنید و بخوانید:
دانلود کتاب رساله درباره آزادی، اثر جان استوارت میل | شهروندیار