Theodor Herzl نوشته: من خودم هم کار می‌کنم و اگر مثلا یک کارگر داشته باشم سود را ۵۰-۵۰ تقسیم می‌کنم!

خب این شد.

شما در جایی گفتید که هر کسی بنا به تخصص خودش باید سهم ببره.

Theodor Herzl نوشته: افراد داخل کارخانه به میزان کاری که میکنند از سود بهره ببرند ، یعنی‌ اینکه یک نفر که پاره وقت کار می‌کند نصف سهم یک شخصی‌ که تمام وقت کار می‌کند بگیرد یا کسی‌ که مهندس است و درس خونده سهم بیشتری نسبت به تقسیم سود برد. میزان و مقدار تفاوف میان سهم بردن از سود بسته به تعداد افرادی که در یک کارخانه کار میکنند و میزان کار آنها دارد ، ولی‌ همه افراد کارخانه باید سرمایه مساوی در تشکیل کارخانه داشته باشند ، یعنی‌ اینکه یک نفر نمی‌تواند سهام بیشتری از کارخانه را نسبت به بقیه بخرد. به عنوان یک نظام کلی‌ نیز تفاوت حقوق نباید بیش از ۵۰ درصد باشد.

این یعنی شما معترف هستید که میزان سود بهره برداری شده وابسته به تنها فاکتور "دخالت در امر تولید" نیست و فاکتورهای دیگه ای هم دخیل هستند. حالا پرسش های بعدی من:
1. چطور شما هم سرمایه بیارید و هم کار کنید به اندازه همون کارگری که در مقایسه شما یک قلم جنس کم داره سود میبرید؟ این چطور اخلاقیه ولی همین فرمول در مدب کاپیتالیسم غیراخلاقی و "دزدی" میشه؟
2. اگر فرض کنیم فرمول مورد علاقه شما مبنی بر کارخانه های اشتراکی یا تعاونی ها عملی بشن و این شرط که همه باید سهام برابر در شرکت داشته باشند، تکلیف کسی که پولی برای سرمایه گذاری نداره، یا پولش برای سرمایه گذاری کافی نیست چی میشه؟ در این صورت این فرد از دایره بیرون میمونه و اونهایی که پول دارند دخیل در تولید و در نتیحه سود میشن. این چه فرقی با کاپیتالیسم داره؟

فعلن این دو مورد رو برام لطفن روشن کنید تا برسیم به اشکالات بعدی.