ما مردیم و داستان این حساسیت های مردان ایرانی به خواهر و مادر را نفهمیدیم!!!

چیزی که ما تا به حال شاهد اون هستیم اینه که القابی مثل (بی شعور,احمق و...)بیشتر باعث رنجیده شدن طرف میشن تا فحش های به قول خودمان رکیک!
من اگر به دوستم یک بار بگم بی شعور ممکنه یه ماهی با هم قهر باشیم اما فحش های رکیک از قضا صمیمی ترمون هم میکنه:))
چون بیشعور خطاب کردن لقبی نارواییه که من به تشخیص خودم به طرفم نسبت میدم اما فحش های به قول شما ناموسی وقتی به فلسفش برمیگردیم همچینم بد نیستن و تنها دید ماست که اونها رو تا به این حد غیر قابل تحملش کرده.
در کل ن استفاده از هر اون چیزی که ممکنه باعث رنجش طرف بشه رو نمی پسندم خصوصا تو ادبیات روزمره اما نمیشه انکار کرد که شسته -رفته بودن بیش از حد و حساسیت زیادی به خرج دادنم چندان جالب نیست.
ادب چیز زیباییه و مسلما مبنا ی ارتباط بر قرار کردن بر همینه اما گاهی از جاده بیرون زدن هم جای دوری نمیره