iranbanoo نوشته: من از شما پرسیدم که چرا نداریم؟
پاسخش رو خودم ندادم.چون من خودم وجود چنین نیازی رو مسلم میدونم.به هر صورت هر فردی تو زندگیش به این نیاز داره که دست کم یک نفر اون رو بدون هیچ چشمداشت و نیت سود جویانه ای تامین کنه و حمایتش کنه.
واقعیتم اینه که هیچ کسی این نقش رو نمیتونه بازی کنه فیر از والدین فرد.
والدین هم اگر بخوایم نگاه علمی داشته باشیم همچین بی چشم داشت هم فرزندشون رو بزرگ نمیکنن.چون در حقیقت دارن از نسل خودشون نگهداری میکنن.
یک بچه نیاز به این داره که غیر از مسائل مادی از لحاظ روحی هم حمایت بشه.و من اعتقاد دارم هیچ ارگان,گروه و یا هیچ فرد یا مجموعه ای بهتر از خانواده وجود نداره واسه قبول این مسئله.یعنی هم توجیه پذیره و مقبول



مسئله اینه که اون سازمان آموزشی انگیزه و هدفی مغایر با انگیزه و هدف خانواده داره.
یعنی پدر شما به خاطر اینکه پدر شماست و به خواست و میل خودش شما رو داره بهتون محبت میکنه و به شما عشق میورزه.در حالی که اگر یک سازمان و یک گروهی وجود داشته باشه که هدفش تامین نیاز های افراد باشه اون محبت و عشقی که در یک خانواده هست نمیتونه وجود داشته باشه مگر بین خود افراد سازمان و نه لزوما خود سازمان.
در واقع هدفی که اون سازمان دنبال میکنه هدف معقول و معمولی نیست که بشه ازش انتظار داشت که چنین نیازی رو تمام و کمال برطرف کنه و چه اینکه درست و به جا برطرف کنه

خب وقتی چیزی برای ما بدیهی هست و برای بقیه نیست باید استدلال کنیم:))
1-تقریبا میپذریم همه انسان ها حداقل در دوران کودکی نیاز به کسی دارند نیازهاشون رو تامین بکنه،ولی مسئله "بدون چشمداشت" مبهمه،ممکنه چشمداشت وجود داشته باشه ولی در بلند مدت باشه.
2-اینکه بچه ها و کلا انسان ها نیاز دارند ارتباطات انسانی(نیاز روانی) هم داشته باشند،باز هم قبول،حتی اینکه ایده آل ترین مورد هم میتونه پدر و مادر بیولوژیک شخص باشه رو هم بازم قبول میکنیم ولی خانواده که یک ارگان اجباری و خودکار برای هر بچه باشه از دید من پذیرفتنی نیست.یعنی باید به هر حال معیارهایی باشه که صلاحیت خانواده رو تائید بکنه(از سوی یک ارگان غیر دولتی)بعد هم اگر بچه خواست از اونها جدا بشه یا در طی فرایند سرپرستی صلاحیتشون رد شد کسان دیگه ای جایگزینش بشند.
البته باید بگم که منبا اینکه یک سیستم متمرکز خودش بچه ها رو بزرگ کنه شدیدا مخالفم و اون رو بدتر از خانواده میدونم.


3-خانواده یک سیستمه،درست مثل یک سازمان،البته در قوانین با سازمان فرق داره ولی همونطور که گفتم خانواده معمولا از اعضاش انتظاراتی داره که گاهی هم مادی نیست.
پیشنهاد من هم انحلال کامل خانواده نستفبلکه بازآفرینی و دموکراتیک! کردن هرچه بیشتره،اینکه خییل از فرزندخونده ها مثل بچه های عادی میتونند یک خانواده داشته باشند نشون میده که نیازی به والدین بیولوژیک نیست و در عین حال دلیل هم نداره که خانواده نهادی اینقدر غیر قابل تغییر باشه،باید انعطاف پذیر باشه و بشه اعضاش،از پدر و مادر گرفته تا خواهر و برادر رو تغییر داد! :))

mosafer نوشته: البته باید دید چنین طرز فکری را زمانی فرزندانتان نیز عنوان کنند،قبول میکنید به همین راحتی؟

یادم نمیاد گفته باشم علاقه به بچه دار شدن دارم:))