undead_knight نوشته: یک سیستم خانوادگی قابل تحمل میتونه به این صورت باشه که تمامی روابط(نه فقط زن و مرد)توافقی باشند و اگر فرزندان از وصعیت خودشون ناراضی بودند بتونند از این خانواده جدا بشند و یا به خانواده دیگه ای برند.
البته این آزادی یک شرط داره و اونم اینه که نیازهای اولیه هر انسانی به صورت رایگان تامین باشه تا این تبدیل به ابزارهای زور و فشار والدین نشه:)

شاید فقط یکم قابل تحمل تر....به حدی که فقط از فشار بعد از بلوغ فکری فرزند کم میکنه....ولی مشکل اساسی من همچنان باقی میمونه...در نظر بگیرید این بچه ها هنوز بهترین ایام کودکیشون رو تحت اموزش فکری،سنت خانوادگی و سلطه اعتقادات اونها سپری میکنن... خاطرات و عواطفی که تو اون دوران شکل میگیرن مثل احترام عمیقی که به ادیان یا احساساتی که با قرار گرفتن تو محل های مذهبی در شخص بروز میکنه به سختی حتی بعد ناباور شدن شخص ،گریبانشو رها میکنه ...مشکل از اونجایی میاد که همونطور که قبلا بهتون گفتم خیلی ها واقعا دنبال جواب دقیق برای این قبیل پرسش ها نیستن ..پاسخ هایی که میگیرن تا اخر عمرشون تو ذهنشون تثبیت میشه ..بنابراین میبینیم که گاها تو ی شخص با مدرک عالی دانشگاهی و متخصص تو رشته خودش چه افکار بچه گونه و خامی در این زمینه ها به چشم میخوره که البته از اونجا که تموم عمرشون و کل خاندانشون با این عقیده زندگی کردن تعصب شدیدی روش دارن....برای سیستمی که الان خیلی به شرایط ما نردیکتر از بقیه است من دو شرط رو لازم میدونم یکیش همونطور که اشاره کردید داشتن پشتوانه مالیه دومیش استقلال فکری... خانواده ها باید هرچه سریعتر از تلقین هرگونه اعتقادی منع بشن ... خالی از هر اعتقادی شخص به دنیا میاد و فقط تحت تاثیر رسانه ها و کتاب هاست که البته اون ها هم باید تلطیف بشن بدون جهت گیری و سانسور ... که اگه طرف اقلا دنبال این پاسخ ها نیست ی اگنوستیک باقی بمونه و الکی الکی برا فلان امام و ایت الله هول برش نداره