iranbanoo نوشته: عجیب است که ادمی همواره از تنهایی ترسیده اما با این وجود اطرافیان خود را پراکنده میکند.چه طور ممکن است ادمی به تنهایی و بدون خانواده زندگی کند و از زندگی خود راضی باشد؟!!!البته فرض استارتر موضوع بر این است که خانواده ی نرمال چه جایگاهی دارد نه خانواده ای که همیشه سعی بر محدود کردن و سلطه گری بر فرد دارد که سلما رفتار فرد هم باید تغییر کند.اما ارزش یک خانواده ی خوب در زندگی هر فرد با هیچ رابطه ای قابل مقایسه نیست

چرا یهو امدیم بالا؟
این پست را من چند ماه پیش داده بودم.
اما الان احساس میکنم بر حرفهای خودم نقد بسیار دارم.
سوالاتم این است جدا از اهمیت خانواده که برای هر کس به نوعیست این پرسش برایم وجود دارد که تعهدی که در قبال خانواده ای که خودمان در انتخابش کوچکترین نقشی نداریم آیا معنا می دهد؟
و اما ترک گفتن آنان بدون توجه به روابط عاطفی ای که در طول زمان بینمان پیش امده اخلاقیست؟
خصوصا زمانیکه اطمینان داریم خانواده به وجود ما نیاز دارد؟