Mehrbod نوشته: خوب این سخت شد، خوشبختی خود آدم (نه نژآد آدم) را میتوانیم بگوییم: سرخوشی - درد

پس اگر به کسی زندگی بدوی سرخوشی و لذت بیشتر از زندگی امروزین میدهد، چگونه ثابت کنیم درست "احساس" نمیکند؟

چرا باید ثابت کنیم؟
یعنی کسی را که درد میکشد متقاعد کنیم که سرخوش است؟

Mehrbod نوشته: برای گفتمان کردن بدید من نیازی نیست ثابت کنیم آدم بدوی خوشبخت بوده یا نبوده، میتوانیم آدم امروزینی که
خود را خوشبخت میبیند را به گذشته ببریم و ثابت کنیم که احساس بدبختی خواهد کرد: پس زندگی امروز بهتر از گذشته است.

خوب همین بررسی خوشبختی کشورهای امروزی میتواند میزان بررسی باشد،ساکنان بدوی کشور بوتان از همه خوشبختتر اعلام شده اند.

Mehrbod نوشته: اثبات ما همانجور که میلاد گفت: عمر دراز‌تر، تندرستی بیشتر، آزادی‌های فراوان‌تر، موقعیت‌های (opportunity) فزون‌تر، تراز آگاهی کلان‌تر و ...

اگر کسی میگوید در کنار اینها چیزهایی ناشناخته به مراتب زندگی را ر‌نج‌بارتر کرده‌اند بایستی خود نشان دهد چه چیزهای ناشناخته‌ای و چگونه.

همه موارد بالا خوبی و بدی خودشان را باید نشان دهند،اگر برای خوشبختی بشر مفید نباشند اصلا بی ربط میشوند.مثلا آزادی زیادتر اگر انسان را ناآرام و ناخشنود کند بجای مثلا آزادی محدود اولیه بین گزینه های بسیار محدود چه؟