دوام جمهوری اسلامی بخشی از منتظران افول را بالکل به جنون و هذیان کشانده، چنانکه در چنگال این استیصال، توهم زده‌اند که لابد علت سگ‌جانی نظام نه صدها هزار مزدور مسلح آماده قتل‌عام عمومی معترض کف خیابان، بلکه امثال آنارشی‌ها هستند، که با سوال درباره فرداهای احتمالی، از اتحاد نهایی ملت سلحشور و امت شهید پرور و خلق قهرمان ایران پشت سر شاهزاده جلوگیری به عمل آورده، به تداوم عمر نظام یاری می‌رسانند.

اینکه من نمی‌توانم همیشه به معنی اصلا نمی‌شود نیست. یاد بگیرید ژویی‌سانس خودتان را به شرایط سیاسی کشور گره نزنید که بعد اینطور سرگردانی به بار نیاید. اگر نه «مد مکسی»تر از غزه که نیست. بعد از دو سال خالی کردن چند هیروشیما بمب روی فضایی به وسعت شمرون، دیشب عزالدین قسام شش اسراییلی را ترکاند. به طور کلی میان ملل متفکر و ملل کنشگر تفاوتهای گسترده‌ ژنتیکی وجود دارد که به تفاوتهای رفتاری در ابعاد کلان منجر می‌شود. اگر سردار و‌ سرتیپ و سرلشگر مملکت در شرایط جنگی، نصف شبی سر مستراح با تنبان پایین کشتار جمعی می‌شوند اما دست توانای جهود به پیاده‌نظام متحد کورکچل هم نمی‌رسد بخاطر این است که یک ملت والاترین نمود تحرک روحانی خود را در تریاک کشیدن و حافظ زمزمه کردن و جوجه کباب سیخ زدن می‌بیند اما ملت دیگر معتقد است کار امروز را به فردا افکندن خطاست. حقیقت تلخ: همان خونی که در رگهای سردار شباهنگام کتلت‌شده جریان داشته در رگ مخالف دو‌آتشه‌ی او هم‌ هست، و خون قوی‌تر از کلمات است. هر دو آرام خوابیدن در تخت نرم را به آن کار دیگر ترجیح می‌دهند. به رغم اختلافات فکری،‌ هیچیک را یارای دل کندن از عطر کباب و ریحان برای رسیدن به مقاصد والاتر ™ نیست. به آنارشی هم ربطی ندارد. کلا در این دخمه‌های خاورمیانه اصلا کسی به حرف کسی اعتنای چندانی نمی‌کند و باور بر این است که اصل مطلب را باید از میان کلمات و ورای واژگان دریافت کرد. هرکس هم در نهایت کار خودش را میکند. کلمات اینجا نقش روایتی توجیه‌گر برای کنشی که از غیب لزوم آن وحی شده را ایفا میکنند. آخر سر که گند اجتناب‌ناپذیر این «سبک‌ زندگی» درآمد کاسه و کوزه‌ای اگر باشد سر روشنفکری و هنرمند و چپ و ملا و غیره شکسته خواهد شد. کبابچی و قصاب و‌ سلاخ همیشه بی‌گناه هستند. 

دوستان میهن‌پرست بروند از فرصت تاریخی پیش آمده (!) حداکثر استفاده را ببرند و ج.ا را ساقط بکنند. ما دست‌بوسشان هم هستیم، تجزیه ایران هم اتفاقا اتفاق خوبی‌ست اگر بیافتد، بخشی از بدبختیها مستقیما تقصیر چند ملیتی بودن این کشور است و دلیل اینکه ایران نمی‌تواند در اسراییل هزاران جاسوس و همکار و دلسوز بیابد اخ بودن و بد بودن ج.ا نیست. از هیچ چیز هم نترسید، چنانکه پیشتر گفتم،‌‌ تنها تضمین موجود این است که هرچه بشود فردا بدتر از امروز است، تنها چیزی که برای از دست دارید عطر کباب و ریحان است. پس بسم‌الله!