shirin نوشته: مشکل شما همینجاست مهربد. قانون وقتی برابری رو می پذیرد که قانون گزاران معتقد باشند همه افراد بشر تواناییهای برابری دارند. و برابر هستند. اگر قانون جمهوری اسلامی قوانین نابرابر داره به این خاطر هست که قانون گزاران فکر میکنن تواناییها برابر نیستند. بعضی شغلها به تواناییهای جسمی یا جنسی خاصی بستگی دارند و نمیشه اینو به تبعیض یا نابرابری ربط داد. مثلا ممکنه شغلی وجود داشته باشه که فقط افراد کوتوله بتونن از پسش بربیان. و افراد بلند قد نتونن. یا شرکتی باشه که طبق سیاست خاصی تصمیم بگیره فقط ناشنوایان رو استخدام کنه. یا مثلا یه شرکت طراحی مد فقط افرادی با گروه سنی خاص یا شرایط بدنی و قد و وزنی خاصی رو استخدام میکنه. اینها هم قوانین تبعیض آمیز و ناعادلانه نیستند یعنی ربطی ندارن اصلا بهم. کل حرف من از اول این هست که اگر تو واقعا معتقد نباشی زن و مرد برابر هستند وتوانایی های برابری دارند اینکه بیایی شعار برابری و حقوق برابر بدی کاملا بی معنی و مسخره و غیرمنطقی هست.

نه، سخن من روشن بوده و هست:

روشنه که ما برابری حقوق را برای این داده‌ایم که آمار برای تک تک آدمها کار نمیکند، اگر نه سخن شما درست است.
اگر تک تک زنان بگوییم ژنتیکی کور به دنیا میامدند، آنگاه از دید حقوق هم برابر نمیشدند (مگر تا زمانیکه بگفت امیر خودمان همه را بینا میکردیم)!

ولی اینگونه نیست و زنان اگر بخواهند میتوانند برابر باشند و همواره نمونه نقض اینجا و آنجا داشته‌ایم، نکته در
این است که نمیخواهند و بیشتر آنها سرگرم همان fashion و مانکن بازی و کارهای نه چندان بخردانه دیگر هستند.


کارفرما هم میتواند بر پایه پیش‌انگاشت‌های خود زندگی کند و به من و شما نیست شیرین جان که برای دیگران تعیین تکلیف کنیم!

شاید یک کارفرما کسی دوست داشت تنها زنان زیبا یا همان نمونه مردان کوتوله که گفتید را به کار گیرد:


ما باید در راستای فرهنگسازی پیش برویم و دولت هم نباید هیچ امتیاز ویژه‌ای به کسی یا گروهی
بدهد، مگر در پوشش همان فرهنگ‌سازی (ناسرراست) تا به فرجام خواستنی (همزیستی آشتی‌امیز) برسد.

Russell نوشته: خوب دولت کارش باید همین چیزها باشد دیگر،انتقال از یک حالت به حالت دیگر میتواند هزینه بر باشد دولت با تخفیف مالیاتی (هزینه از جیب خود) این هزینه را میدهد تا زنان تشویق شوند این فرآیند انتقال را طی کنند.
برده داری را از این جهت گفتم که آدام اسمیت گویا گفته بود برده داری صرفه اقتصادی ندارد پس برمیافتد ولی بقولی یا او اشتباه میکرده حداقل در کوتاه مدت یا برده داران از حساب و کتاب سررشته ای نداشتند و ضرر میکردند و نمیفهمیده اند

وظیفه دولت در امنیت است.

فرهنگ‌سازی نیز در امنیت نقش دارد، از همینرو دولت میتواند ناسرراست در راستای سیاست‌های خود در فرهنگ‌سازی هم
سوگیری (biased) کرده و برای نمونه در "به یک چشم نگریستن زن و مرد" سرمایه‌گذاری کند، ولی فرجامیابی پایانی باید بدست خود مردم باشد.

چون کارفرما از میان مردم میاید، پس میتواند از فرهنگ‌سازی انجام شده هنود (اثر) گرفته و بی نگرش به جنسیت کارگُماری کند: ارزیابی پایانی همچنان با وی (و مردم) خواهد بود.


اگر دولت بخواهد امتیاز ویژه به این و آن بدهد که خود میشود مایه پرخاش (اعتراض)! من که
هیچ تهدیدی برای خودم نمیبینم از این "امتیاز ویژه" خشمگین میشوم، چه برسد به دیگر مردم!