دوستان من برای چندمین بار داشتم فیلمی رو میدیدم که عاشقشم !!
یک شاهکار از سینمای فرانسه! به نام عطر (perfume)

این فیلم به خاطر خاص بودنش از هر نظر در عرصه جهانی به شهرت رسید و به نظرم کمتر کسی هست که این فیلم رو ندیده باشه مخصوصا که فیلم باز هم باشه!!

من نمیدونم ترتیب این تاپیک چه جوری هستش ولی خب من یه خلاصه ایی از این فیلم رو میذارم و امیدوارم دوستانی که فیلم رو دیدن بیان تا در موردش کمی صحبت کنیم چون فیلمی هست هنری و کاملا مفهومی با راوی و بدون دیالوگ و صحنه بیهوده! و جای بحث و نقد فراوان داره ...
اگر هم دوستان ندیدن بهشون توصیه میکنم حتما ببینن چون هیچ جای پشیمانی نداره!


کارگردان: تام تیکور
تهیه‌کننده: برند ایشینگر
نویسنده: پاتریک زوسکیند، تام تیکور
راوی: جان هارت
بازیگران: داستین هافمن، بن ویشا، آلن ریکمن، لوسی گوردون
موسیقی: راینولد هیل، تام تیکور، جانی کلیمِک
فیلم‌برداری: فرانک گریب
تدوین: الکساندر برنر


او در میان بوی تعفن بازار ماهی فروشان پاریس بدنیا آمد وی پنجمین فرزندی بود که مادرش در انجا بدنیا می آورد و شاید پنجمین قربانی
مادرش برای اقدام به کشتن فرزند خود اعدام شد . اولین صدای گریه باپتیستا باعث مرگ مادر خود شد.
باپتیستا به ندامت خانه سپرده شد.
از همان دوران کودکی بنظر می رسید با همسنانش تفاوت دارد .... او حس بویایی خارقوالعاده ای داشت.
پرای مشتی پول در سن 13 سالگی به مردی دباغ فروخته شد.
خانم گایالر صاحب ندامت خانه پس از فروختن باپتیستا به قتل رسید ... .
پس از 5 سال کار شبانه روزی در دباغی باپتیستا به شهر برده شد تا در آنجا با صاحبش کار کند.
در شهر بوهای زیادی بود که باپتیستا آنان را نمی شناخت اما یک بو نظر او را بیشتر جلب کرد.
عطاری کوچکی در بازارچه انتهای شهر بوی متفاوتی می داد از آن موقع باپتیستا فرق بین بوها را متوجه شد.
اما در همین هنگام بویی خوش تری از تمام دنیا به مشامش رسید، دختری که از کوچه کنار عطاری می گذشت بوی بهشت می داد.
به دنبال دختر راه افتاد از کوچه ها گذشت تا اینکه دخترک را در کوچه ای تنها پیدا کرد در حال بو کردن او بود که ترس از جیغ زدن وی باعث شد دهانش را محکم بگیرد اما زمانی که به خود آمد متوجه شد دختر خفه کرده.
شروع به بو کردن بدن دختر کرد، اطمینان داشت که بهتر از این بو در جایی دیگر پیدا نخواهد کرد اما چظور می توانست این بوی خوش را نگهدارد ... : شاید در عطری !!

کسی از هموندان این انجمن سری فیلم های SAW را دیده است؟
نگرتان درباره آن فیلم چیست؟ من با بیشینه افرادی که درباره آن گفتگو داشته ام، بیشتر توجهشان به صحنه های دلخراش و چندش آور آن جلب شده!
اما من در ورای آن صحنه های دلخراش، نگرش دیگری از آن دارم. از موسیقی متن زیبایش تا فلسفه ی کاراکتر جیگساو و بازی های تنازع بقایی ای که به راه می انداخت!

Rationalist نوشته: کسی از هموندان این انجمن سری فیلم های SAW را دیده است؟
نگرتان درباره آن فیلم چیست؟ من با بیشینه افرادی که درباره آن گفتگو داشته ام، بیشتر توجهشان به صحنه های دلخراش و چندش آور آن جلب شده!
اما من در ورای آن صحنه های دلخراش، نگرش دیگری از آن دارم. از موسیقی متن زیبایش تا فلسفه ی کاراکتر جیگساو و بازی های تنازع بقایی ای که به راه می انداخت!

من سه جهار تای اول را دیده‌ام، صحنه‌هایِ دلخراش را که در کل دوست ندارم و برای القای ترس بنظرم روش کم ارزشی میآید. پیرامون داستان فیلم هم قدری که یادم هست، گویا این بازی تنازع بقا را راه میانداخت برای نشان دادن ارزش زندگی به دیگران و قیمتی که حاضر هستند برای آن بپردازند.

فیلم چرندی بود, معمولا فیلمهایی که پنج‌گانه و چه می‌دانم شش یا هفتگانه‌اند مفت نمیارزند و بدرد هم نمی‌خورند.

Russell نوشته: من سه جهار تای اول را دیده‌ام، صحنه‌هایِ دلخراش را که در کل دوست ندارم و برای القای ترس بنظرم روش کم ارزشی میآید. پیرامون داستان فیلم هم قدری که یادم هست، گویا این بازی تنازع بقا را راه میانداخت برای نشان دادن ارزش زندگی به دیگران و قیمتی که حاضر هستند برای آن بپردازند.

راسل گرامی، آگاهی داری که پس از شماره هفت آن باز هم این فیلم ساخته شده یا نه؟ گویا برای این فیلم مسایل حاشیه ای زیادی هم وجود داشته(تاثیری که روی مخاطبان گذاشته) از این موارد چه قدر آگاهی داری؟

به باور من در هنر، حالا در اینجا سینما، بحث دوست داشتن یا دوست نداشتن یک جنبه از کار(صحنه های دلخراش) مطرح نیست؛ بلکه توانایی آن گروه هنری در خلق و به تصویر کشیدن آنچه
مدنظرشان است و اثر گذاری عمیق در روان مخاطب مهند است. آیا مخالف این نظر هستی؟

بله، همه ی افرادی هم که در بازی های او شرکت کننده اصلی بودند، به نوعی در از دست رفتن جان افرادی دیگر سهم عمده ای داشتند و همه آنها به یکدیگر ارتباط داشتند...

Alice نوشته: فیلم چرندی بود, معمولا فیلمهایی که پنج‌گانه و چه می‌دانم شش یا هفتگانه‌اند مفت نمیارزند و بدرد هم نمی‌خورند.

درست است که بیشینه چنین فیلم های چندگانه ای خصوصا پس از نخستینشان، چندان جالب نخواهند بود؛ به گمانم چون سازندگان بیشتر تحت تاثیر فروش و بازار تجاری آن قرار می گیرند.
اما در مورد فیلم SAW من این طور فکر نمی کنم! گویا نویسنده این فیلم، خیلی ماهرانه از نخستین بخش تا دیگر بخش ها را کاملا هدفمند و زنجیره وار از ابتدا در نظر داشته است.
نه اینکه بخواهد دوباره داستان سازی انجام دهد!

Rationalist نوشته: راسل گرامی، آگاهی داری که پس از شماره هفت آن باز هم این فیلم ساخته شده یا نه؟ گویا برای این فیلم مسایل حاشیه ای زیادی هم وجود داشته(تاثیری که روی مخاطبان گذاشته) از این موارد چه قدر آگاهی داری؟

در مورد حواشی آن اطلاعی ندارم خردگرای عزیز، آن چند قسمت را هم چندین سال دیدم.

Rationalist نوشته: به باور من در هنر، حالا در اینجا سینما، بحث دوست داشتن یا دوست نداشتن یک جنبه از کار(صحنه های دلخراش) مطرح نیست؛ بلکه توانایی آن گروه هنری در خلق و به تصویر کشیدن آنچه
مدنظرشان است و اثر گذاری عمیق در روان مخاطب مهند است. آیا مخالف این نظر هستی؟

نه به هیچ وجه مخالف نیستم، در اینکه این اثر روانی میتواند بسیار تاثیرگذار باشد و بطور هنرمندانه‌ای استفاده شود شکی نیست، بگمانم بیان درستر این باشد که این اثرگذاری روانی خالی از معنی باشد و فیلم سعی کند ناتوانی خود را با مانور بر صحنه‌هایِ دلخراش بپوشاند، مانند بسیاری فیلم‌هایِ هالیوودی از این نوع.این است که manipulate کردن احساسات بیننده بدون توسل به این روش نوعی هنر بنظر میرسد.
البته آنزمان من فیلم را بدون صرف وقت و توجه کافی و سطحی دیدم، اکنون که این بحث مطرح کردی منرا کنجکاو کرد بدانم چه اندیشه‌یِ فلسفی در پس آن دیده‌ام و شاید آنرا دوباره با نگاهی متفاوت تماشا کنم.

Skeleton key را ببینید تا دیگر فیلمهایی نظیر اره که مدام درش ملت را از وسط جر میدهند برای القای حس ترس را نبینید.

Alice نوشته: فیلم چرندی بود, معمولا فیلمهایی که پنج‌گانه و چه می‌دانم شش یا هفتگانه‌اند مفت نمیارزند و بدرد هم نمی‌خورند.

همیشه هم این طور نیست ! سه گانه ارباب حلقه ها کوچکترین افتی نداشت و مجموعه هر سه فیلم یک مجموعه با ارزش است که اخیرن باید به فکر تهیه سه گانه هابیت نیز باشیم.
همه چیز بستگی به داستان و فیلمش دارد.

Rationalist نوشته: کسی از هموندان این انجمن سری فیلم های SAW را دیده است؟
نگرتان درباره آن فیلم چیست؟ من با بیشینه افرادی که درباره آن گفتگو داشته ام، بیشتر توجهشان به صحنه های دلخراش و چندش آور آن جلب شده!
اما من در ورای آن صحنه های دلخراش، نگرش دیگری از آن دارم. از موسیقی متن زیبایش تا فلسفه ی کاراکتر جیگساو و بازی های تنازع بقایی ای که به راه می انداخت!

خلاصه مفهوم فیلم اره:
1-یک شوک شدید عاطفی به یک نفر وارد میشه
2-این یه نفر به خاطر سرطان و اون شوک عاطفی خودکشی میکنه
3-خودکشی ناموفق هست و اون یه نفر ارزش زندگی رو درک میکنه
4-شروع میکنه به طراحی آزمون(تله) هایی که ضعف های شخصیتی افراد رو بهشون نشون بده و غریزه زندگی رو در اونها زنده بکنه

نظر شخصی من:he should go and fuck himself :)))