مهربد نمیدونم تا چه حد از نظر علمی درسته حرفات. ولی من موافق نیستم باهاش. فرضا دو نفر که عاشق هم هستند ممکنه سالها با هم باشن و لذت ببرن و بعد از اون مدت ممکنه به دلایلی از هم جدا بشن. میزان ناراحتی و افسردگی بسته به 1-دلیل قطع رابطه. 2- میزان منطقی بودن اون شخص 3- میزان تطابق شخص با شرایط و... متغیر هست. یکی ممکنه چندین ماه طول بکشه تا برگرده به شرایط عادی یکی هم چندین سال یکی هم چند هفته. ولی چیزی که مسلمه این هست که اکثر اون افراد اگه واقعا لحظات خوشی رو با عشقشون داشتن هیچوقت پشیمون نمیشن از رابطشون. و همه اون لحظه ها رو دوست دارن.
رآکتور به نظرم حتی یه ذره هم تجربه عاشقانه نداشتی با اون شخص. چون همش دنبال مخ دختره رو زدن بودی و تنها همین برات مهم بوده.
البته یه نکته مهم دیگه در رابطه عاشقانه دو طرفه بودنش هست. مسلمه که عشق یک طرفه جز غم و ناراحتی و پشیمانی هیچ حاصلی نداره.
در ضمن رآکتور منظورم از قضاوت نکردن در مورد شخصی که نمیشناسی خودم بودم (به خاطر اینکه گفتی همه دخترا دنبال عشق و عاشقی و ... هستن)نه اریش فروم.