Mehrbod نوشته: برخی مانند بودا یا زردشت بیگمان هومنانی[١] نیکسرشت بوده‌اند, برخی مانند محمد هم
گویا در آغاز آماج[٢] نیک‌تری داشته‌اند, ولی به گاهِ توان‌یابی به بیراهه و کژروی افتاده‌اند.

مسیح را هم من خودم میپسندم, یا دستکم سخنانی که به او بربسته‌اند[٣], ولی آنجا جای سفرنگ[٤] و آزند[٥] بسیار باز است.

بودا و زرتشت هیچ گاه خود را پیامبر و واسطه ی خدا و مردم نخوانده اند.بلکه به سبب حکیم بودنشان بوده که به عنوان پیام اور شناخته میشوند.
بنابراین انگیزه ی زرتشت و بودا نه پیامبری که همانند فیلسوفان و یا عارفان تنها قصدشان اشاعه ی تفکری نو بدون چشمداشت به پیروی دیگران بوده.

اما در ادیان ابراهیمی و حتی خود عیسی مسیح فرد خود را واسطه ی خدا و مردم میداند.گرچه به زعم خود افکار نیک خواهانه ای دارد اما یک دروغ و ترفند مشترک بین این پیامبران وجود دارد و آنهم استفاده از خدایی که یا توهم زده اند و با او ارتباط برقرار کرده اند و یا اینکه دانسته از این سیاست برای پیشبرد افکارشان استفاده کرده اند.

اینطور که پیداست محمد خود از اینکه پیامبر شود هم خبر نداشته.یعنی وقتی در غار حرا حالاتی را در خود احساس میکند دقیقا نمیداند چه بر سش آمده و وقتی این را به خدیجه میگوید و به گوش شخصی به نام ورقه بن نوفل میرسد
این فکر به دهنش میرسد که میتواهند یک پیامبر شود!
حالا این از سر هوش فوق العاده ی محمد بوده یا سیاستمداریش و یا اینکه از بیماری روحی رنج میبرده چندان معلوم نیست.

Mehrbod نوشته: پ.ن.
زنان پیغمبر نداشته‌ایم, چون درست کردن و رسیدگی و اندیشیدن[٦] پیرامون[٧] همبود[٨] و راهکاریایی از دیرباز بر دوش
مردان افتاده و همچنان هست, از زنان جز بچه‌داری بیشتر چشم‌نمیداشتند, که آن کهن‌زمانها خودش کاری دشوار بود.

ندانسته حرفهایی میزنید ها!
در همان عربستان هم همزمان با محمد یک زن بوده که ادعای پیامبری میکرده و از قضا طرفدارانی هم جمع میکند.
منتهی از آنجایی که قدرتی که همیشه در دست مردان بوده را نداشت ,کارش نمیگرد.
اتفاقا همین مسئله نشان میدهد که مردان با ابزار قدرت است که توانایی مطرح کردن خود را دارند و گرنه اندیشیدن و
خرد ورزی در زنان وجود داشته .. اگر به تاریخ ادیان هم نگاهی بیندازیم این مردان بوده اند که در کار اشاعه ی خرافه یدی طولانی داشته اند.