دیشب داشت فیلم "یک مشت دلار" رو نشان میداد . برای بار هزارم نشستم دیدم

در مورد فیلمهای اکشن هم بنده بسیار لذت میبرم با اینکه هزاران فیلم در عمرم دیده ام . دلیل نمیشه کسی که فیلم اکشن دوست داره پس از هنر چیزی سرش نمیشه و کسی که فیلم زجه عوره خوشش میاد آخر اِنده هنره !
این مساله در بین علاقمندان هنرِ ایرانی تبدیل شده به نوعی کلیشه که کسی که فیلمهای اکشن دوست نداره و به جاش فیلمهای بد بختی و بنا به قول دوستان رئالیستیک دوست داره پس خیلی هنر بارشه !

نه این طوری نیست و این برداشت اشتباهه ، شخصن بین آواتارو آرتیست و هوگو تفاوتی قایل نیستم و هر سه را فیلمهای بسیار زیبایی میدونم .

هدف هنر این نیست که بخواد بدبختی رو به نمایش بکشه . هنر برای لذت بردن بوجود آمده و هر چیزی که بتونه باعث لذت بردن بشه در نوع خودش هنره . حالا هر کسی بسته به سلیقه اش لذت میبره .

یادمه یک بار در یک همایشی در تهران شرکت کردم که یک سری انسان قابلمه و ملاقه و جعبه چوبی و کارتون و ... دست گرفته بودند و بدون هیچ نوت و یا هارمونی روشون میکوبیدند و سر و صدا درست میکردند و اسمش رو هم گذاشته بودند هنر و یک عده هم جمع شده بودند به به چه چه میکردند . وقتی همون کار هم بدون آسیب رساندن به سایرین باعث تاثیر گذاری احساسی بر عده ای میشه پس حتمن هنره .

در تعریف هنر هم همین آمده :

نقل قول:هنر مجموعه‌ای از آثار یا فرآیندهای ساخت انسان است که در جهت اثرگذاری بر عواطف، احساسات و هوش انسانی و یا به منظور انتقال یک معنا یا مفهوم خلق می‌شوند.

متاسفانه هنردوستان ایرانی فقط اون بخش پررنگ رو هنر میدونند ! چه در موسیقی ، چه در نقاشی ، چه در سینما ، چه در تاتر ، چه در مجسمه سازی و ....