قسمت دوم

تا اینجا فهمیدیم که چرا آمریکا, ایران و چند کشور دیگر در خاورمیانه و شرق آسیا را جزیره ی امن معرفی میکرد و حجم زیادی از کمک های مختلف, هرسال برای کمک به این کشورها در دولت

و مجلس آمریکا تصویب میشد.

بزرگترین حُسن این حجم از توجه آمریکا به این کشورها, امنیت و ثبات اقتصادی بود که از طرف آمریکا به این کشورها هدیه شد و بزرگترین دلیل پیشرفت اقتصادی سال های حال حاضر این

کشورها را رقم زد.

برگردیم به ادامه ی ماجرا:

پس از فروپاشی شوروی دیگر نیازی برای کمک آمریکا به آلمان و ژاپن و کره و اسرائیل و بقیه ی کشورها ی زیر پرچم آمریکا نبود.

در ایران هم انقلاب شده بود و دولت انقلابی حاضر به کنار آمدن با آمریکا نبود.

آلمان و ژاپن و کره, اقتصادهایی قوی داشتند و نیازی به ادامه ی کمک های آمریکا وجود نداشت.
خطر کمونیسم هم رفع شده بود و آمریکا مجبور به خرج هزینه ی مالی در کشورهای دیگر نبود.


اما اسرائیل فرق اساسی داشت.
کشوری ضعیف و تازه تاسیس که حتی بدون حمایت آمریکا, حتی ادامه ی حیات این کشور به خطر می افتاد.

اسرائیل مثل همیشه برای ادامه ی زندگی, به کمک ابرقدرت جهان نیاز داشت.

به همین دلیل AIPAC تشکیل شد.
کارکرد این سازمان در یک جمله خلاصه شده:
"به آمریکا بقبولاند که تنها نماینده ی آمریکا در خاورمیانه است"

سازمانی برای چانه زنی.
از منابعی که سازمان رو تشکیل داده بودند پول دریافت میکرد و به اشکال مختلف (معمولا هزینه ی انتخاباتی) به سناتورها پرداخت میشد.
به این ترتیب این توانایی رو داشتند تا رای سناتورهای آمریکایی را خریداری کنند.
بعد از کسب تجربه و یادگیری ساز و کار انتخابات ایالات متحده, در مرحله ی بعد حتی سناتورهای یهودی از این طریق به سنا و مجلس نمایندگان راه پیدا کردند.

اسرائیل برای اینکه به دولت آمریکا بقبولاند که "تنها نماینده ی آمریکا در خاور میانه ست" نیاز به تصویر سازی داشت.

متاسفانه رهبران ایران هم با حماقت زیاد, آب رو به آسیاب این ها میریختند.

"پاک کردن اسرائیل از روی نقشه ی جهان" که بارها در صحن عمومی و جلوی دوربین توسط محمود احمدی نژاد گفته شد و بسیار از طرف اسرائیل تبلیغات میشد, بیشترین نقش رو در حمایت

آمریکا و حتی جهان در این سال ها از اسرائیل داشت که در نقطه ی اوج خودش باعث شد حتی انتقادات برخی از کشورهای اروپایی به اسرائیل متوقف شده و حتی دشمنان اسرائیل رو بر علیه

ایران با اسرائیل متحد کرد!

دولت اسرائیل هنوز هم درگیر تامین امنیت حیات این کشور هست.
این کشور به بحرانی ادامه دار نیاز داره تا به حیاتش ادامه بده.

تا به امروز, نقش بحران آفرینی در منطقه رو هیچ احمقی بهتر از رهبران تندروی ایران بازی نمیکرد.

به همین خاطر, امروز که صحبت نزدیک شدن ایران و آمریکاست و حرف از ایجاد رابطه بین دو کشور بعد از 36 سال قطع ارتباط شده, اسرائیل واقعا ترسیده.

نه فقط اسرائیل که پرچمدار مخالفت با ایران شده بلکه عربستان و قطر و امارات و ترکیه میدانند که ایران متحد آمریکا میتواند به تنهایی جای خالی حلقه ی گمشده ی آمریکا در خاورمیانه را پُر

کند.

ایران بعد از 36 سال تحریم های همه جانبه, نه تنها فرو نپاشید, حتی امروز نفوذ و پیشرفت ایران را در خاورمیانه میبینیم.

در حالیکه آمریکا مدت هاست به متحدانش در خاورمیانه کمک های همه جانبه کرده و بدون گرفتن نتیجه درمانده شده.

منافع ایران و اسرائیل و تمام کشورهای خاورمیانه بعد از فروپاشی شوروی از هم جدا شد و رقابتی بین کشورها درگرفت برای دریافت امتیاز بیشتر از آمریکا.

به همین خاطر, اسرائیل تا این اندازه و به شکل بی سابقه ای به هر ریسمان کهنه ای چنگ میزند و از هر دروغی استفاده میکند تا ایران هراسی را تبلیغ کند شاید بتواند از حل شدن یکی از

بزرگترین پرونده های بحران ساز خاورمیانه و خوراک حیات اسرائیل و ظهور دوباره ی یک رقیب قدرتمند جلوگیری کند.