یعنی این شوهرخاله ما اینقد آدم بامرامی بود خداییش اینقدر مهمون نواز با مرام آقا که ملت چندتا خانواده همین ایام عید میریختن خونش! آخه سالهاست شمال زندگی میکنن.
من اینقد دلم سوخت وقتی فکر کردم بنده خدا ناقصی چیزی بشه خدای نکرده و آدمی که تاحالا اینقدر شخصیت برو بیا واسه خودش داشته به همه دیگران خورانده کمک کرده حالا خودش سربار و محتاج کسی بشه، حتی اگر نزدیکان و خانواده خودش باشن!
دوست عزیز عدالت و انسانیت و نیکی و حق رو آدم خودش درک میکنه میبینه لمس میکنه، آیا دین باید اینا رو برای ما تعریف کنه آیا اگر کسان دیگری خلاف عقل و وجدان و تجربیات ما بهمون بگن باید باور کنیم؟ باید کدوم رو معیار قرار بدیم؟
حالا نمیگم دیگه ما همه چیز رو میدونیم میتونیم قضاوت مطلق بکنیم، ولی خود دین و منابع دینی هم مطلق نیستن که. بالاخره باید در زندگی یه چیزایی باشه و هست که لمس میشن درک میشن آدم میفهمه خودش میبینه! همینطوری روی هوا و تخیلی و صرفا بر اساس باور و القا نیست و نمیشه همه چی که!
آدم خوب خوبه، چه با دین چه بی دین، چه با اعتقاد چه بی اعتقاد، و روا نیست آدم بهش ظلمی تعرضی بکنه، اونوقت خدا میاد این کار رو بکنه؟ تازه که خودشون میگن خدا از حق خودش میگذره! فرضا ما کون گشاد هم بوده باشیم که یکسری دستورات دینی رو عمل نکردیم.
منو بگی این شوهرخالم هر بلایی هم حتی سرش بیاد خدای نکرده، میگم آدم خوبی بود بدی در حق ما نکرد که خوبی کرد مرد خوبی بود. و بتونم هرکاری از دستم بربیاد براش میکنم. حالا اینکه بلایی سرش بیاد من دیگه نمیدونم خدا نیستم شاید گناهانی داشته شاید دلیل خاصی داشته ولی بهرحال بعید میدونم بخاطر نماز و روزه و اعتقاد داشتن و نداشتن به دین بوده باشه و اصلا چنین چیزی برام قابل درک و باور نیست. اگر توی دنیا سر آدمهای خوب فقط بدی بیاد فقط بدبخت بشن کونشون پاره بشه، من اعتقادم رو به خدا از دست میدم چون دیگه دلیلی برای باورش وجود نداره. اونایی که بلا میکشن خب دلیل خاص داره مردش هستن ایمانش رو دارن رضایت دارن بالاخره الکی همینطوری تصادفی و بدون حساب و قاعده نیست بنظر من. مثلا اگر امام حسین میره به اون وضع کشته میشه، اون فرد در ظرفیت و توان و ایمانش بوده این کار و با میل و رضا کرده این کار رو، و لزوما از هر آدم عادی این انتظار نمیره.