Rustin نوشته: به شما که دیگه امیدی نیست، متاسفانه بسیار از مرحله پرت تشریف دارید و من فکر نمی‌کنم بتونم (یا وقتشو داشته باشم) که شما رو شیرفهم کنم.
اینو برای دیگران میگم.

شوخی میفرمایید; شما که دم از تئوری توطئه و نمیدانم جهان را آدمهای روانی (psychopath) روی انگشتانشان میگردانند
میزنید بسیار در باغ‌اید, ما که بسادگی گفتیم همچو چیزی بسیار دور از باور است و انگیزه و رانه‌یِ روشن از چیزهاییکه نوشته‌اید
همان رسیدن به پول و جایگاه اجتماعی و بالا رفتن از نردبان پیشرفت است نه بازیچه‌یِ دست یک مشت روانی بودن پرت میباشیم ..!

کمتر پریش‌اندیشی فرمایید و یک خرده با واقعیت‌های روشن پیرامون خودتان را آشنایی بدهید!

Rustin نوشته: ولی قبلش یه مسئله‌ای که هست اینه که در ذهن خودم، مسائل مرتبط با این موضوع کاملن روشن و واضح هستن ولی وقتی که به نوشته تبدیل میشن چیزی ناقص و معلول میشن. من از هیچکدوم از چیزهایی که اینجا توی این تاپیک نوشتم راضی نیستم چون حتی ذره ای از غنای فکری که درباره این مسئله دارم رو شرح نمیدن. (کسی مثه نیچه هم با زحمت فراوانی تونست تا حدی این مشکل رو رفع کنه، دیگه من که در مقابل نواموزی بیش نیستم.)
درباره بحث تکنولوژی، نتیجه‌گیری نهایی من اینه که: در نهایت بی اثر.
اینکه چطور به این نتیجه رسیدم رو نمیتونم به نوشتار تبدیل کنم (شاید هوش کافی رو ندارم، شاید وقت کافی رو ندارم شایدم اصن دلم نمیخاد)
ولی یک کتاب تاثیر بشدت زیادی بر روی این نتیجه گیری من داشت: «اینترنت با مغز ما چه میکند؟ از نیکلاس کار»
یکی از بهترین کتاب هایی که در چند سال اخیر خوندم.
تمام گفتمان کتاب رو تایید نمیکنم، ولی در کل کتاب فوق العاده‌ایه. و برعکس عنوانش، این کتاب صرفا درباره‌ی تاثیر اینترنت نیست، بلکه بطور کلی درباره تاثیر ابزار و تکنولوژیه.
بازم میگم نتیجه‌ی نهایی که من درباره بی اثر بودن تکنولوژی بر تمدن گرفتم رو به هیچ وجه این کتاب و نویسنده این کتاب تایید نمیکنن ولی کتاب عالی و درخشانیه... هر چند نتیجه گیری‌ش مشکل داره.
در کل خوندنش به شدت توصیه میشه! یه سرچی هم بکنید، مقالات و خلاصه‌های خوبی دربارش هست (هم فارسی هم انگلیسی).

این هم بی‌پیوند به روانی‌ها و درخودماندگان بود. اینکه اینترنت چگونه روی مغز اثر میگذارد یک پرسمان دیگر است
و دیری‌ست به آن از دیدگاه‌هایِ گوناگون پرداخته‌اند و چیز فراهنجاری هم در خود ندارد. اینترنت بخشی از زیستبوم امروزین
ماست و مغز بمانند فرگشت خودش را تا اندازه‌یِ بالایی به زیستبوم سازواری میدهد. در کتاب نامبرده نمونه‌وار میگوید که اینترنت
ما را از ژرف‌اندیشی بازمیدارد و به سوی سرسری‌نگری سوق میدهد که خب چیز کمابیش خودآشکاری‌ست. همه میدانیم این روزها
کمتر کسی حال خواندن یک رومان دراز را دارد و بجایش فیلم پرهوادار است. یا بلاگ‌نویسی که روزگاری بسیار گرم بود این روزها جایش را به توییتر داده.