Mehrbod نوشته: درباره چیزهای خیالی حرف نمیزنیم، ولی راسل جان به گمانم درباره چیزهای خیالی تا اینجا گفتمان میکرده‌ای،

چون من هیچ جا نگفتم چیزی بنام «دوستی» تعریف ناپذیر است، گفتم تعریف "شما" از
دوستی نادرست است، چرا که میگوید در دوستی حسابگری نداریم، هنگامیکه بروشنی داریم.

داستانی داریم ها !!!
من نگفتم که نوشته ای دوستی تعریف ندارد."گفتی که بخاطر خودش نداریم"
بعد حالا میگویی مردم آزادند هر جور میخواهند رفتار کنند آنچه ما میگوییم باید باشد با آنچه هست فرق دارد.یعنی این چیزی که ما تعریف کردیم "باعث ضربه به خود میشود " یا بد است یا اخ است یا احمقانه است یا هرچه در جهان خارجی وجود خارجی دارد.پس بخاطر خودشم داریم(از نظر روانی).
1- بخاطر خودش نداریم.
2- بخاطر خودش داریم.
این دو گزاره با هم مناقض هستند !!

Mehrbod نوشته: من هیچ کجا از «ژن خودخواه» سخنی نبردم. سیستم ارزشدهی اینچنین است:

1- خودمان
2- ژن خودمان
3- [ژن] خانواده
4- [ژن] نزدیکان
- ...
-x [ژن] هم‌گونگان
- ...
-y جانوران
- ...
-z جانداران

اکنون در زندگی از آنجاییکه ما نمیتوانیم دستکم امروز تا ابد زنده باشیم، پس ناچار به دومین چیز خوبی که میتوانیم
دست انداخته و پایستگی «ژن خودمان» را می‌برگزینیم. اگر آنهم به هر فرنودی نشد و یا هیچگاه همسرگزینی نکردیم و ..باز به سومین چیز خوبی که میتوانیم دست انداخته و آنهم نزدیکانمان است و همینجور تا پایین.

خوب این همان خودخواهیست،متنها چون خودمان نمیشود برای همیشه بماندپس میرویم دنبال ژنمان از بالا شروع میکنیم از قوم و خویشها،بچه خواهر برادر،درجه بعدی قوم و خویشهای دور.حالا از آنجا که همه جانوران هم یکجوری ژن مشترک با ما دارند و انسانها هم چون اشتراکشان خیلی زیاد است و اختلاف کم،پس آنها هم میشوند قوم و خویش ما.تنها چیزی که میتواند ارزش را در این لیست فامیلی جابهجا کند اینست که کدام بیشتر سود بما میرساند.
یعنی اگر دو نفر در مورد سود رسانی بما برابر باشند و ما بخواهیم یک کیک را بین آنها تقسیم کنیم اول باید کد ژنتیکیشان را نگاه کنیم و به نسبت آن کیک را بین آنها تقسیم کنیم حالا اگر یکی از اینها مثلا در حال مرگ از گرسنگی باشد و یکی نباشد و نیاز آنها و... توفیری ندارد.
این طبقه بندی ارزشها را من همین الان میتوانم ایرادات اساسی و مثالهای اینچنین تا دلت بخواهد بزنم ولی مهم نیست چون دخلی به بحث اصلی ندارد،میشود هر کس هر لیستی داشته باشد و یک نازیست هم حتی میتواند لیست ارزشهایش را مثلا بر اساس نژاد آریایی و... لیست کند یا یک مسلمان یا... .ولی مساله اینست که چطور برای سخن ما ناموجود و ناموجه واینها میشود و این لیست موجه و کسی بخاطر خودش نزد کس دیگر نمیتواند دارای ارزش باشد ولی ژن میتواند !

Mehrbod نوشته: سود ≠ خوشی

سود راستین و پوشالین هم بسته به بازه زمانی بود.

نمونه برای دریافت ساده‌تر: کسی به نام دوست با شما یکسال دوستی کرده و سر روز 366 ام درمیابید که همه پول‌های شما را بالا کشیده و فرار کرده.

اکنون، در بازه یکسال گذشته شما از دیدگاه خودتان سود می‌کرده‌اید، ولی سرانجام در
میاید که نه، همه این سودها پوشالین بوده و چیزی را براستی بدست نیاورده‌اید.

این بخش "براستی" بدست اورده‌اید یا نه میشود همان چیزهایی که در راستای فرازیست میروند.


پس یک چیز میتواند از دیدگاه مغز ما در یک بازه زمانی مرزمن،د سود باشد، ولی در بازه زمانی بلندتر سودمند بودن یا نبودن آن روشن شود.
«خوشی» و «درد» و .. هم ابزارهای مغز برای ارزشدهی به چیزهایی هستند که ارزش راستین دارند و «سود راستین» میباشند، که مانند هر سیستم دیگری در آن لغزش هم هست،
کسی که با همراهی وی احساس خوشی میکنیم، برای این است که مغز ما بودن وی را "سودمند" دیده.

بابا همین الان گفتی خوشی هم نوعی سود است،بعد شد فرازیست و معلوم نشد این وسط یک کیفیت زندگی بود چه شد.خوب این در این نگاه میشود خوشی که در راستای فرازیست نیست.علتش اینست که مغز خطای محاسبه کرده یا هر چه که باشد چیزیست که وجود دارد.
پس دو نوع خوشی داریم:خوشی در راستای بقای خودمان و قوم و خویشمان که میشود سودمند و خوب.
خوشی در غیر این راستا سودمند نیست لازم نیست بگوییم سود پوشالی.
مثلا اگر کسی سرطان دارد و قرار است بمیرد و دارویی مصرف کند که عمرش را از 12 ماه بکند 11 ماه ولی دردش را کاهش دهد کاری نابخردانه کرده.مساله فرازیست خودمان است و قوم و خویشمان.تعریف معلوم شد،لازم به استفاده از عبارت پوشالین هم نداریم بیخود است اینجا.بعد هم خوشی و کیفیت زندگی باقی چیزها اینجا اساسا بیخود است،چون خوشی در راستای فرازیست خوب میشود،در غیر راستای فرازیس بد.خوشی و درد فقط اینجا راهنما هستند که میشود خطا هم بکنند و اصلا مهم نیستند اینجا.فقط فرازیست خودمان است و قوم و خویشمان به ترتیب کد ژنی.
البته نمیدانم شاید خوشی هم مهم باشد.مثلا در فرازیست برابر ما میتوانیم خوشی بیشتر خودمان را داشته باشیم ولی اینجا اولویت معلوم شده،خوشی در راستای فرازیست حداکثر خودمان و ژنمان نباشد پوشالین است.خوب میرویم جلو...
باز هم اتهام بیخود است که دیگران در زیر نام و روی نام خیر خواهی چه میکنند و چه نمیکنند.گفتیم خیر خواهی روانی وجود دارد حالا خطاست یا هر چه میرود جزو لیست ادعای شما.ولی هست و همین کل سخن ما از پست نخست تا کنون بوده.

Mehrbod نوشته: من نیازی نمیبینم به نگره دیگری بپردازم، نه اینجا سخن از ژن خودخواه زده‌ایم، نه خودخواهی. اکنون که براستی
نیاز شد من در بالا سیستم ارزشدهی را آوردم - اینکه دیگر این سیستم در کدام نگره و ایسم جای میگیرد را نمیدانم
و مهند هم نیست.

از آنجاییکه دو تای بالای لیست (خودمان، ژن خودمان) بسیار نزدیک هستند یکجا «ما» گرفته بودم،
که انگار کار نادرستی بوده و همان «خودمان 1» و «ژن خودمان 2» میگیریم از این پس.

پس اکنون اگر سیستم ارزشدهی را در نگر داشته باشیم، آری، کسی که به دوستش یاری رسانده و فرزند او را بزرگ میکند
دارد در راستای ارزشهای راستین که بها دادن به زندگی دیگران باشد پیش میرود.

برای اینکه بهتر دریافت شود، یک آدم میتواند زندگی گربه خانگی‌اش را به کودک گرسنه کوچه هم برگزیدگی
بدهد، ولی اینکه اینکار وی در راستای ارزشهای راستین پیش میرود یا نه سخن دیگری است: با سیستم ارزشدهی
بالا، این کار وی در راستای ارزشدهی پیش میرود، ولی برگزیدگی نابجایی دارد و پس رفتار وی نادرست/نااخلاقی است.

رفتار کسی که بچه دوستش را بزرگ میکند ولی بچه خودش را هم نه، بهمین ریخت نادرست و گاه نااخلاقی است.

از دیدگاه من، هر کس بایستی نخستین ارزش را به خودش بدهد، سپس به دیگران. کسانی که زیر نام «نیک‌خواهی» و
altruism چنین نمیکنند در فرهود (حقیقت) دارند به دیگران زیان میزنند و ارزشهای نادرستی را ارزشدهی بالاتر میکنند.

پس کوتاه شده، هر کس میتواند هر کاری که میخواهد بکند، ولی سنجه ما
برای دریافت درستی یا نادرستی رفتارهای وی بسته به سیستم ارزشدهی بالا میباشد.

Mehrbod نوشته: سخنی از ژن خودخواه نزده بودیم.

نمونه آورده شده هم برداشت نادرستی دارد. ما با سگ نگهبان رابطه احساسی برقرار میکنیم، چرا که سودمندی
دو سویه میگیریم، سگ پاسپانی میکند، ما به او خوراک میدهیم. اکنون اگر فردا کسی آمد و این سگ را کشت
ما بیشمار آوند (دلیل) هم برای آنکه ناراحت باشیم داریم:


چرا بی پروانه گرفتن از ما سگ را کشتند؟ -> بی‌ارجی کردن به ما
چرا زندگی سگ را (که در سیستم ارزشدهی ما جای دارد) را بیخود گرفتند، هنگامیکه "نیازی" به کشتن آن نبود؟
...

پس اینکه ما آنجا ناراحت میشویم، به این چم نیست که یک رابطه "فراطبیعی" دوستی با سگ داریم، برای این
است که سگ در سیستم ارزشدهی ما (= جانوران) جای دارد و کشتن بیهوده آن نیز ناگزیر ما را خشمگین میکند.

Mehrbod نوشته: دگرسانی میان دوست و شریک تجاری تنها در گونه‌ سودی است که دریافت میشود.

یکی سود از گونه روانیک (روانی، اندیشیک، ..) است، یکی سود از گونه اقتصادی، هر دوی اینها نیز در راستای فرازیست ما پیش میروند.

نیازی هم به فراطبیعی خواندن آن نیست.

باز هم مثالی ساده به روشنی روز را دارید برداشتها عجیب و غریب ازش میکنید.ما تفاوت قائل شدیم بین سود دو طرفه و اینکه ارزش چیزی بخاطر خودش برای ما ارزش داشته باشد.این سخن این وسط که سگ ما را کشتند و ژنش با ما مشترک بود و اینها شوخیست دیگر.اینجا تفاوت است به احساس ما بسگ (حالا میخواهد در لیست ارزش و سود فرازیست و قوم وخویش و... باشد یا نه) با سود ابزاری که فقط قابل جایگزینیست با خدمات دیگری.تفاوت مورد نظر ما هم همین است شریک تجاری دوست ما نیست ولی همان سگ میتواند دوست ما باشد.باز هم میگویم این ربطی به سیستم ارزشدهی تعریفی شما ندارد.ما داریم از یک مفهوم سخن میگوییم آنرا به روشنی روز تعریف کرده ایم مفهومش هم (خطای مغریست یا خوب است یا بد است) هر چه هست موجود است بسیار واقعی تر از هری پاتر و وجود خارجی هم دارد(یکسری انسانها این رابطه را میشناسند و انجام میدهند).
هیچ ربطی به فرا طبیعی بودن و اینها هم ندارد اتهام بیخودیست.برای دیدگاه متافیزیکی طبیعی داشتن و یا باور به ماورالطبیعه نداشتن اصلا نیازی به این حرفها نیست و ربطی ندارد.

Mehrbod نوشته: یکی نیستند:

دوست داشتن = to like
دوست = friend

انگلیسی را هم نگرفتم، فعل و نام یکی هستند؟

دوست داشتن،عاشق بودن=to love
عشق،عشق من=love,my love
یکجوری میگویید که یکی فعلش like است یکی اسمش friend انگار ربط زبانی به هم ندارند،یک لایه عمیقتر زبانی وجود دارد که در فارسی "دوست" با "دوست داشتن" هر دو درشان "دوست" دارند.ایرادات عجیب غریب میگیری