سلام....می خواستم بدونم امکانش هست نظرتون در مورد یک امری جویا بشم یا نه
آیا موافقید که یک جامعه مجازی و یا یک سایت اینترنتی بزرگ با هدف نشر حقایق و هم اندیشی با امکانات بسیار و جذاب راه اندازی بشه...همون طور که گفتم با هدف نشر حقایق و یا بیانات منطقی...و اینم در نظر داشه باشید که منطق و برهان نشرش نهایت به بی دینی منجر می شه حداقل از نظر شما...آیا با طراحی همچین سایت موافقید؟نظرتون چیه و چه پیشنهادی دارید؟؟شما از بابت سازماندهی سایت و هزینه و متخصصشو اینا نگرانی نداشته باشید....

master نوشته: سلام....می خواستم بدونم امکانش هست نظرتون در مورد یک امری جویا بشم یا نه
آیا موافقید که یک جامعه مجازی و یا یک سایت اینترنتی بزرگ با هدف نشر حقایق و هم اندیشی با امکانات بسیار و جذاب راه اندازی بشه...همون طور که گفتم با هدف نشر حقایق و یا بیانات منطقی...و اینم در نظر داشه باشید که منطق و برهان نشرش نهایت به بی دینی منجر می شه حداقل از نظر شما...آیا با طراحی همچین سایت موافقید؟نظرتون چیه و چه پیشنهادی دارید؟؟شما از بابت سازماندهی سایت و هزینه و متخصصشو اینا نگرانی نداشته باشید....

تکنیک مهم نیست!
از نظر فنی حتا یک نفره هم میشه زمینه رو فراهم کرد! ساپورت سایر کاربرانه که مهمه اگر پشتیبانی وجود نداشته باشه چیزی که درست کردید خیلی زود از بین خواهد رفت.

master نوشته: یک جامعه مجازی و یا یک سایت اینترنتی بزرگ با هدف نشر حقایق و هم اندیشی

می خواهید حقایق را نشر بدهید که چه شود؟!

اگر همه عضو گوگل باشید یک وبلاگ گروهی تحت بلاگر می تواند بجای شبکه کارکرد خوبی داشته باشد.

1- جامعه مجازی چیزی مثل فیسبوک است که محل تبادل اطلاعات خصوصی است که ردگیری توسط امنیتیها را در پی دارد. من حتی توصیه می کنم در این فروم اسم خود را فاش نکنید و در صندلی داغ اطلاعات شخصی خود را افشا نکنید.

2- برای هدف شما یا فروم خوب است یا وبلاگ. اگر عضو وبلاگ گروهی بلاگر شوید امنیتش بیشتره.

*********

master نوشته: من که اهل شعار و این حرف ها نیستم....که بگویم قصدم خدمت است و نمی دانم قصدم آزادی ملت است و از این حرف...هدفم از نشر حقایق و نقد و انتقاد کردن از گزاره ها تنها و یا تا حد زیادی بر می گرده به اشتیاق و علاقه باطنی ام...یعنی علاقه و اشتیاق باطنی ای در من هست برای انتشار حقایق و نقد گذاره ها و به چالش کشیدن مسائل و بدیهیات و از این مسائل..حالا ریشه این اشتیاق چیست؟آیا به قول مذهبیون پای فطرت در کار است...یا پای عقده های کودکی در کار است و یا چه و چه شاید زیاد مهم نباشد....به هر روی این اشتیاق در من هست و حالا شما می گویید که چه شود...باید بگویم که هیچ!!!که این اشتیاقم را ارضا کنم!...و فکر می کنم کسان دیگری هم این اشتیاق را دارا باشند حتی بسیار بیشتر از بنده...حالا بعضی ها به هوای سفارشات دینشان دارای این اشتیاق اند، بعضی ها هم احساسان وطن پرستیشان در این اشتیاق دخیل است و بعضی ها.....

حال اگر این اشتیاق به طور آگاهانه به هدفی عقلانی معطوف شود چه طور؟

حال اگر این اشتیاق به طور آگاهانه به هدفی عقلانی معطوف شود چه طور؟
*******
بعید می دانم که بشود...چون برای اینکه به هدفی معقولانه معطوف شود...احساس می کنم،باید به روز واپسین و به دنیای آخرت ایمان داشته باشم....که متاسفانه رفته رفته ایمانی پیدا نمی کنم بلکه ایمانم رو به صفر می رود و کم می شود...!!و اگر به روز واپسین اعتقاد نداشته باشم و یا در آن تردید داشه باشم و مرگ را پایان زندگی بدانم و خدایی را در نظر نگیرم و بهشت و جهنمی را!!!(گاهی وقت ها تنها معیارمان می شود بهشت و جهنم !!!)بعید می دانم بشود هدفی معقولانه جز ارضای اشتیاقی که بدان اشاره کردم را متصور شد....وقتی مرگ پایان راه باشد و خدایی در کار نباشد....به نظرم صحبت از هدفی معقولانه بی مورد است...هرچند من بسیار اشتیاق دارم که هدفی معقولانه غیر از ارضای اشتیاق هم برای انجام کارم داشته باشم....و این را هم بگویم که ته ذهنم امید دارم هرچند بسیار ناچیز در مسیری که گام بر می دارم...متوجه شوم که خیر، اشتباه می کردم و باید بشوم یک بچه مسلمون مخلص و انوقت قطعا می توان روی هدفی عقلانی هم فکر کرد!!!ولی در حال حاظر نمی توانم هدفی عقلانی که ارضای اشتیاقم نادیده گرفته شده باشد را متصور شوم...فعلا تنها و تنها هدف ارضای اشتیاق درونی ام است و اگر این نبود....قدمی در این مسیر دیگر بر نمی داشتم....

Rationalist نوشته: می خواهید حقایق را نشر بدهید که چه شود؟!

که دلش خنک شود!
مگر حتمن باید طوری بشود ؟!

به نام خداوند مهرگستر خیلی مهربان "فلم تقتلوهم و لکن الله قتلهم و ما رمیت اذ رمیت و لکن الله رمی و لیبلی الموءمنین منه بلاء حسنا ان الله سمیع علیم" "باز نبوده می کشتیدشان هم تا برای بود خداوند کشتشان هم چه انداختی گداری انداختی هم تا برای بود خداوند انداخت هم برای می آشوبتان خداوند ازش آشوبی نیکویی چون خداوند خیلی شنوایی خیلی داناییست " جنگتان با باورمندان دو گونه است یکی از روی نادانی هم پرخاش نابجا دومی با دانایی هم جنگی بجا .که می بینیم چون خداوند هم روز واپسینُ باور ندارید می شود از گونهء یکمی که اگر صدها برگه سیاه نمایید چیزیست که دلتان خنک هم نمی شود بدتر سیمهایش به هم می پیچد داغ می شود .پروردگارا مرا از فریب خورندگان از سرکشان بیهوده کار آدمی هم پری مکن که تنها افسوس دچار شوم