03-30-2012, 12:12 AM
shirin نوشته: میلاد اینطور که میگی نیست. کسی هم اگه مهارتی داشته باشه اصلا نمیتونه به تناسب مهارتش درآمد داشته باشه. البته شاید برای خانمها اینطور باشه. حداقل من خودم و کسانی که میشناسم پول دراوردن براشون خیلی سخته و پولی هم که درمیارن بسیار کمتر از اون چیزی هست که واقعا استحقاقشو دارن.
خانمهای ایرانی بلا استثنا یا مهارتی ندارند ! یا اگر دارند اصلن از مهارتشون استفاده نمیکنند . حقیقت اینه که خانمهای ایرانی دچار یک نوع خود برتر بینی هستند و همش توی توهم و ... سیر میکنند . دم از حق و حقوق برابر میزنند (که البته باید بهشون داده بشه) ولی زندگی برابر رو تحمل نمیکنند .
یعنی شما در ایران نمیتونی خانمی پیدا کنی که بخواد بره سوپور شهرداری بشه ! در صورتی که توی اروپا زیباترین دخترها سوپور شهرداری هم میشند .
مشکلات فرهنگی که در ایران هست در اشکال مختلف خودش رو بروز میده و یکیش همینیه که براتون مثال زدم .
shirin نوشته: ولی در مورد ازدواج به نظر من ازدواج امر بیهوده ای هست. دو نفر که همدیگه رو دوست دارن و از کنار هم بودن لذت میبرن. میتونن با هم زندگی کنن و مطمئنا این دو شخص اگه عاقل و بالغ باشن خیلی راحت میتونن در مورد همه مسائل اعم از بچه داری و کار کردن و تهیه مخارج با هم کنار بیان.
قطعن میتونند همچین کاری بکنند ، ولی ازدواج از اونجایی که جنبه قانونی پیدا میکنه اگر در آینده مشکلی پیدا بشه سر یکی از طرفین بی کلاه نمیمونه .
shirin نوشته: و لزومی به هیچ ثبت قانونی هم نباشه. البته در مورد کشور ما کاربرد نداره. چون اولا چنین رابطه ای کاملا بر مبنای اعتماد شکل میگیره که مردم ما بسیار غیرقابل اعتماد هستن و حتی عشق و دوست داشتنشون هم به سختی میشه باور کرد.
اعتماد متقابل افسانه ای بیش نیست .
shirin نوشته: ثانیا مرد و زن از شرایط برابری برخوردار نیستن که زن بتونه بر اساس توانایی های خودش کاملا مستقل باشه.
همون طوری که بالاتر براتون توضیح دادم شرایط نابرابر زن و مرد در جمهوری اسلامی تنها دلیل عقب ماندگی زنان ایرانی نیست . همین زنان ایرانی در کشورهای اروپایی از شرایط کاملن برابر برخوردار هستند در عین حال حمایت مطلق دولتی هم دارند - پس چرا اینجا باز عقب مانده و بد بخت بیچاره هستند ؟ طرز فکر زن ایرانیست که باعث میشود همیشه نه یک پله بلکه یک راه پله ی کامل از مرد عقب تر باشد .
shirin نوشته: چون آدمها قابل پیش بینی نیستن و احساساتشون ممکنه در طول زمان تغییر کنه به همین دلیل اجبار کردنشون به یک رابطه طولانی مدت غیر از شکست و دلزدگی هیچ چیز دیگه ای به ارمغان نخواهد داشت،
بنده آدمهایی میشناسم که بیش از ۵۰ ساله که در کنار هم با خوبی و خوشی میمنت (بدون هیچ گونه اجبار) زندگی میکنند و هنوز هم همدیگه رو خیلی زیاد دوست دارند ! یادتون نره که ازدواج اجبار نیست - یک قرارداد بین طرفین است تا به رابطه آنها جنبه قانونی ببخشد که در صورت جدایی یا هر مساله ی دیگری قانون بتواند از حق و حقوق طرفین دفاع کند .
البته انواع و اقسام قرارداد های دیگه هم هست ولی هیچ کدام به اندازه ازدواج محکم نیستند .
خدای ار به حکمت ببندد دری - به کرمک زند قفل محکم تری