Ouroboros نوشته: البته ایده‌ی اصلی مشکلی ندارد، و سیستم خنده‌آور و ناعادلانه‌ی مبتنی بر حق وتو در سازمان ملل می‌تواند بسیاری کشورها را به سمت و سوی استقلال سیاسی پیش ببرد، راهی که مثلا برزیل رفته. اما نه در منطقه‌ای حیاتی و پراهمیت همچون خاورمیانه. کشوری با اهمیت و وسعت ایران در منطقه‌ای چنین خطرناک هرگز شانسی برای استقلال نخواهد داشت(مقصود تحت نظام سیاسی موجود در جهان است)، و چه بهتر که ننماینده‌ و طرف معامله‌ی سمت ثروتمند و قدرتمند و دموکراتیک باشی تا نوکر رجاله‌آباد ِ قحطی‌زده‌ی ِ مفلوک‌پرور ِ پوتین!

حق وتو ناعادلانه هست، ولی با نگاهی به جهان واقعی میبینیم که شر لازمه، و حتی اگه شر لازم نباشه در بدترین حالت بازم خنده آور و مسخره نیست به نظر من. توی جهانی که درش توزیع قدرت بین کشورها اینقدر نامتوازنه و تجربه دو جنگ جهانی رو با خودش یدک میکشه، باید خوشحال بود که قدرت های بزرگ با هم همچین توافقی کردن. همین سوریه رو ببینید، اگه سازوکار حقوقی شورای امنیت و حق وتو نبود روسیه چطور میخواست منویاتش رو در مخالفت با کشورهای غربی عملی کنه؟ جز اینه که سر هر مسئله ساده ای ممکن بود ابرقدرت ها به جون هم بیفتن؟ شما میتونید برای جهان واقعی کنونی، و برای کاهش احتمال جنگ بین ابرقدرت هایی که حاضر نیستن کشورهای ضعیفتر رو بازی بدن، سازوکار حقوقی بهتری پیشنهاد کنید؟