اینا که میگی همش ادعاس.
تجربهء زندگی به من ثابت کرده که پشیزی اعتبار نداره این حرفا و تبلیغات.
پشت پرده ها به کنار، کسی هم از درونیات دیگران خبر نداره.
شما هم مگر یک بینش و دریافت مستقیم انکار ناپذیری برای خودت داشته باشی که بتونی در این زمینه بقدر کافی مطمئن باشی. و خب دریافتها و بینش مستقیم هم که قابل انتقال و اثبات به دیگران نیست بطور معمول.

بحث کفر یا کینه از کسی نیست.
این عین تجربهء زندگی و عقل و بینش من بوده که بعد از چند ده سال زندگی بهش رسیدم.
قبلش اینقدر دانش و تیزهوشی نداشتم و ساده لوح بودم، و به تجربه اینقدر دیدم تصوراتم و ادعاها و چیزهای موجود در دنیا چقدر اشتباه یا جعلی بودن، ضربه هایی هم خوردم از ساده لوحی و باورهای کور خودم.
الان خوشحالم که اینطور هستم. چون الان خودم رو خیلی بیشتر قدرتمند و روشن و مطابق با واقعیت میبینم.
یک انسانی هستم که حتی از عدم وجود خدا هم نمیترسه.
از مرگ و نابودی ابدی هم نمیترسم.
ترس باعث کوری و خطا میشه.
من نمیگم خدا نیست، اما تجربه به من ثابت کرد که نمیتونم جور دیگری باشم و جور دیگری زندگی کنم.
اگر هم خدای واقعی باشه، بنظر من خودش باید منو اینطور آفریده باشه و از چیزی که از رسیدن بهش گریزی نداشتم نباید خشمگین باشه. من خودم این رو به شکل یک تکامل سریع و قوی دیدم که خیلی ها شاید در تمام عمرشون بهش نرسن و ظرفیتش رو نداشته باشن.

من به همه چیز احتمال میدم. حتی این احتمال که حرفهای شما درست باشه و من اندر گمراهی.
ولی خب بازهم این چیزی رو تغییر نمیده.
گریزی از روبرو شدن با ماهیت و ذات خود و واقعیت نیست.

من نمیتونم یک خدایی رو که با نیروهای بنیادین وجود من، عقل و وجدان و فطرتم، جور درنمیاد باور کنم.
پس باید یک مسائل دیگری هم درکار باشه غیر از اینهایی که تاحالا به خورد ما دادن، یا اینکه اصولا خدایی نیست.