[sonixax]

انفجار همزمان چند نازنجک می تواند منجر به توقف تانک شود به خصوص که مساله جلوگیری از ورود یک ستون تانک به روی پل بوده، جالب اینکه در مورد این ماجرا هر بحثی شنیده بودم جز این. مثلا یک محقق فرانسوی این داستان را به عنوان اولین عملیات انتحاری در تاریخ معاصر منطقه مورد بحث قرار داده بود.

انفجار صد نارنجک (ضد نفر که روکشی لاستیکی پوشیده شده است) به صورت همزمان هم نمیتواند یک تانک را منهدم کند گرامی - پیشتر در این باره توضیح داده ام و فکر نمیکنم نیازی به دوباره گویی باشد . محقق فرانسوی هم نه فهمیده را از نزدیک دیده و یحتمل نه تحقیقی در مورد اسلحه های نظامی داشته . در ضمن ، انفجار یک نارنجک کمری باعث انفجار بقیه نارنجکها نمیشود :

http://science.howstuffworks.com/grenade3.htm
http://en.wikipedia.org/wiki/Hand_grenade

چاشنی باید مسلح شده باشد و انفجار چاشنی از داخل مابقی مواد را نیز شعله ور کرده و با ترکیدن بدنه حجم عظیمی از گاز یکباره خارج شده و نارنجک عمل میکند - در این مورد به خصوص (یعنی در طراحی نارنجک ضد نفر) هدف پخش کردن ساچمه ها هستش - در نتیجه چیزی به نام انفجار (Explode) رخ نمیدهد ، بلکه ترکیدن (Blow Out) رخ میدهد . در این شرایط اگر نیروی انفجاری از خارج وارد شده باشد بدنه ی سست نارنجک (بدنه مخصوصن سست طراحی شده برای پخش شدن ترکش ها در هوا) آسیب میبیند و دیگر نارنجک کارایی قبلی خودش را هم نخواهد داشت .

داخل یک نارنجک ضد نفر :
[ATTACH=CONFIG]484[/ATTACH]

و اگر منظور راوی افسانه شهید فهمیده !! نارنجک ضد تانک بوده باز این پرسش مطرح میشود که یک بچه سیزده ساله چه طور توانسته چند نارنجک چند کیلویی را حمل کند ! تازه همان نارنجکها هم به تنهایی منجر به انهدام تانک نمیشوند و معمولن به آسیب پذیر ترین بخش یعنی زنجیر چرخها خسارت وارد میکنند و تانک توانایی حرکت را از دست میدهد .

جالب است که دوستان اینجا همه چیز برخواسته از داخل ایران را مورد شک قرار می دهند.

همه ی بحث های برخواسته از داخل ایران مورد شک نیست . آنهایی که خیلی تابلو هستند مورد شک هستند !

مشکل جنگ ما اینجاست که برایش به خوبی به شیوه هالیوودی تبلیغ نشده و متصدی آن هم فرد بی آبرویی است (ج.ا) بنابر این احترامی برای امامزاده باقی نمی ماند.

اصولن تبلیغ در مورد جنگی که میتوانست هرگز روی ندهد و مسبب اصلی اش همان انقلابیون و کسانی که جبهه ها رفته اند بوده اند همچین هم چیز با ارزشی نیست . پیشتر یک تاپیکی داشتیم در مورد اعدام سران نظامی کشور :

http://www.daftarche.com/showthread.php/...8%A7%D9%86

اینها را همانهایی که برای دیدن خمینی سر و دست میشکاندند اعدام کردند ! کشوری هم که یک جا این همه سرتیپ و سرلشکر و فرمانده را از دست بدهد هر یالغوزی جرات حمله به آن را به خود میدهد .

بنده می گویم این جنگ، جنگ آنها نبود جنگ ما بود.

بر خلاف شما بنده میگویم جنگ ما بنود ! چون ما نه سر پیاز بودیم نه ته پیاز . جنگ همانهایی بود که به راهش انداخته بودند و ما این وسط فقط قربانی بودیم و بس .

اگر آنها (حداقل بخش حاکمیتیشان) ما را ناخودی می دانند ما دلیلی ندارد چنین رفتاری کنیم و تمامی آنها را غیرخودی بدانیم. خاطراتی که افراد از جنگ می نویسند و یا شاهدان روایت می کنند چرا باید دروغ باشد؟ مثلا داستان این پسر بچه ای که در خرمشهر بود چرا باید دروغ باشد؟ اینها را که جمهوری اسلامی که رسما منتشر نکرده! اینها در کتابها و مصاحبه ها آمده است.

بنده هم نگفتم تمام آن داستان ها و خاطرات دروغ است - ولی آن بخشهایی که بر رویش مانور تبلیغاتی بیش از حد داده شده اغلب دروغ است - مانند داستان همین فهمیده که با اندکی واکاوی به پوچ بودنش پی میبریم .

با این حساب فرار از دشمن و حفظ جان از جنگیدن برای حفظ وطن بهتر است؟

وطن یک مشت خاک و خل نیست ! وطن به مردمی گفته میشود که در مرزهایی مشخص در کنار یکدیگر زندگی میکنند و با هم نقاط مشترک فرهنگی و تاریخی دارند . وقتی آن نقاط مشترک فرهنگی ، تاریخی و آن اتحاد وجود نداشته باشد نام آن منطقه دیگر وطن نیست . بلکه میشود زادگاه .

شما چه طور اسم کسانی که هم میهنان خود را میکشتند (با گناه و بی گناه) و باعث به راه افتادن جنگ شدند و جنگ دو ساله را هشت سال ادامه دادند و خساراتی جبران نا پذیر به کشور وارد کرده اند و میکنند را میگذارید هموطن و خودی من نمیدانم ! بنده تمام بدنه جمهوری اسلامی را از کوچکترینشان تا بزرگترینشان و تمام آنهایی که دانسته یا نادانسته باعث و بانی این بلا شدند را خودی نمیدانم و کشته شدنشان را در جبهه ی جنگی که خودشان برپا کرده بودند را باعث افتخار و غرور نمیدانم . تک تک کسانی که به دنبال خمینی راه افتادند از آنهایی که امروز در راس امور هستند تا آنهایی که امروز هیچ کاره هستند و شهروند معمولی هستند مسبب این وضع هستند و تاوان پس دادن به خاطر اشتباهی که در گذشته مرتکبش شده اند غرور آفرین نیست ! بلکه به عکس بسیار مایه شرمساری است که جامعه ای که به نام جامعه ی ایرانی میشناختیم به قدری عقب مانده و بی شعور بوده که فرهنگ قالبش کودکان خودش را به میادین جنگ میفرستاده و شهید پروری و شهید سازی میکرده ! دراماتیک ترش هم این است که حکومتی که همان افراد بر سر کار آورده بودند با پروپاگاندای عجیبی که داشت کودکان را به میادین جنگ میکشاند .

آنهایی که نقشی در این انقلاب نداشته اند و به جنگ رفته اند باید مایه غرور ما باشند نه آنهایی که داشتند گه کاری خودشان را جمع میکردند .

آنچه در مدارس جمهوری اسلامی در مخ ما میکردند دیگر نه شایعه است ، نه گزارش مجاهدین و صدام و دروغ ! آنچنان در مغز ما میخواندند که همکلاسی های بنده قرآن به دست استخاره میکردند آیا روزی شهید میشوند یا خیر ! تازه آن هم چندین سال بعد از آن جنگ کذایی . وقتی به دوران پس از جنگ و تبلیغات همه جانبه ی حکومت و صد البته معلمین که وابسته به حکومت هم نبودند برای شهادت و جنگ و روی مین پریدن میکنیم به عمق فاجعه ای که در دوران جنگ در جریان بوده پی میبریم و نیازی نیست بیاییم هر آنچه که در مورد کودکان جنگ گفته میشود را دروغهای مجاهدین بنامیم .
یک نمونه اش را برایتان فیلم گذاشتم - آن مادر.... ای که دارد از آن کودک مصاحبه میگرد و اسم خودش را هم گذاشته آدم - اگر واقعن آدم بود گوش آن کودک را میگرفت و میبرد به خانواده اش تحویل میداد نه اینکه هر هر بخندد و آنچنان ژستی به خود بگیرد که گویا دارد چه هنری میکند .